De ochtenden in Andalusië beginnen traag. De zon kruipt rustig over de heuvels, het licht schuift langzaam de vallei in en ik zit met een kop koffie op de veranda voor mijn tiny house. De lucht is zacht, de stilte…
Read More
Tiny house in Spanje. Zon, stilte, olijfbomen en zandvliegen
De middagzon hangt boven de heuvels als we de laatste bocht nemen. Twee lieverds brengen mij van Malaga naar mijn tiny house in Spanje. De weg slingert tussen de olijfbomen door, stoffig en hobbelig, alsof hij me wil testen voordat…
Read More
Navigeren tijdens het trailrunnen
Het is begin november en ik zit in het zonnetje op de veranda voor mijn tiny house, ergens in de heuvels van Andalusië. Mijn overwinteringsperiode is begonnen. De dagen zijn nog warm, ruim vijfentwintig graden. De lucht ligt open, strak…
Read More
Levenshaast. Mijn dans met vuur en vertraging
Er is iets in mij dat haast heeft. Niet de haast van een drukke dag of een volle agenda, maar een diepere, stillere haast. Een die niet te zien is, maar voelbaar in elke vezel van mijn lijf. Het is…
Read More
Pyrenean Triple Crown avontuur. Een avontuur van formaat
Er zijn momenten in het leven waarop iets diep van binnen begint te trillen. Een fluistering, een roep die je niet kunt negeren. Zo begon het bij mij; de roep van de Pyreneeën. Het is alsof deze bergen, oud en…
Read More
Overwinteren in Andalusië, Spanje
De herfst heeft Nederland in haar greep. De bladeren kleuren rood en goud, terwijl de zon door het wolkendek probeert door te breken. Af en toe tikt de regen tegen het raam. Een vertrouwd geluid op een grijze dag. De…
Read More
De impact van stilzitten versus de magie van beweging
Op een ochtend merk je dat je te lang hebt stilgezeten. Het begint subtiel. Je ontwaakt, schuift uit bed en voelt dat je rug wat strammer is dan anders. Je benen willen niet meteen mee. Je gaat zitten met een…
Read More
Een onverwachte vondst, een nieuwe kans
Een vergeten doos. Een onverwachte vondst. Daar staat hij ineens: mijn boek ‘Ontsnapt’. Vijfentwintig exemplaren, dus beperkt leverbaar. Alsof het zichzelf opnieuw in de wereld wil zetten. Alsof het zegt: dit verhaal moet weer gedeeld worden. En misschien is dat…
Read More
Ultralopen en omgaan met falen. Mijn dans met de tijd, pijn en groei
Ik had het niet verwacht. Echt niet. Ik dacht dat ik er verslagen bij zou zitten. Dat ik vol teleurstelling terug zou kijken. Maar nu het voorbij is, voel ik iets heel anders. Geen schaamte. Geen verdriet. Wat ik voel,…
Read More
Tussen droom en daad. Mijn FKT-poging op de Francés start bijna
De lucht is geladen met stilte. Niet de stilte van leegte, maar van verwachting. Alsof de wereld zelf haar adem inhoudt. Ik zit op de rand van een bed, rugzak ingepakt naast me, hart wijd open. Nog zo’n anderhalve dag.…
Read More
De lat ligt hoog. Heel hoog
Nog iets meer dan een week. Nog een negental dagen waarin ik wakker word met het gevoel dat er iets groots staat te gebeuren. Het zit in elke vezel van mijn lichaam: de spanning, de verwachting, het ongeduld. Ik weet…
Read More
Hoe begin je met trailrunning?
Je staat aan de rand van een stuk bos. Achter je ligt het asfalt, voor je slingert een smal pad tussen dennen en varens. De lucht is helder, de stilte is niet helemaal stil. Vogels en wind vullen de ruimte…
Read More
Spanje brandt. Ik wacht
Terwijl natuurbranden in Spanje tienduizenden hectaren verwoesten en dorpen geëvacueerd moeten worden raken ook delen van de Camino Francés afgesloten of tijdelijk onbegaanbaar door vuur en rook. Spanje brandt en dit betekent voor mij dat mijn FKT-poging op de Camino…
Read More
Minimalistisch licht dansen op de Camino Francés
Mijn rugzak, minimalistisch licht, staat klaar. Niet als een last, maar als een belofte. Een belofte van beweging, van vrijheid, van het uiterste vragen en geven. Binnenkort vertrek ik voor weer een groots avontuur: het scherper stellen van een Fastest…
Read More
Trailrunning avontuur in de Toscaans-Emiliaanse Apennijnen
De ochtend is fris. Mijn tent staat op een heuvel, verscholen tussen de bomen aan de rand van de camping, mijn vertrouwde uitvalsbasis hoog in de Toscaans-Emiliaanse Apennijnen. Hier, vlakbij Passo della Futa, word ik wakker met het geluid van…
Read More
Het ontvouwt zich wel
Vaak weet ik het ook niet. Waar ik die dag zal slapen. Wat ik zal eten. Of ik regen krijg of zon. Of ik iemand ontmoet, alleen zal blijven. En toch, uitzonderingen daargelaten, ga ik. Haast elke dag opnieuw. Niet…
Read More
Een dans met de tijd
Ik sta aan de vooravond van iets groots. Iets wat me wakker houdt en tegelijk laat dromen. Een dans met de tijd. Naar het einde van augustus, als de wind goed staat, ga ik een poging doen om de Fastest…
Read More
Ode aan de mystieke Hooge Pyreneeën
De bergen ademen iets ouds uit. Iets onuitsprekelijks. Iets dat niet in kaarten te vangen is, noch in cijfers, tijden of hoogtemeters. Je voelt het zodra je de eerste passen zet over hun flanken. Het geritsel van de wind door…
Read More
Pijn. Die wijst me nu de weg
‘Ik ben nog steeds onderweg. Als avontuurlijke nomad. Als reiziger zonder vast plan. De weg verandert, de richting buigt, het ritme verschuift. Maar de reis gaat verder. Altijd verder. En de pijn? Die wijst me de weg.’ Met deze woorden…
Read More
Unheimisch gevoel in de bergen
Een rare dag vandaag. Ik ben al vroeg op pad, vanaf het dal op zo’n 800 meter hoogte. De zon klimt traag over de kammen, het pad stijgt scherp. Mijn benen voelen sterk, mijn pas is ritmisch. Ik klim gestaag…
Read More
Een poort naar het Alpengebergte. Het begin van mijn Via Alpina
Muggia, nabij Triëst, ligt nog in slaap wanneer ik de stad verlaat. De zee achter me, het Alpengebergte voor me. De lucht is dik en lichtoranje, het asfalt ademt warmte van de vorige dag. Het is juni, maar het voelt…
Read More
Leven zonder haast: mijn gids voor een rustiger bestaan
De ochtend begint, zoals haast elke ochtend, zonder wekker. De zon druppelt door het bladerdak boven mijn hoofd, vogels zingen alsof ze de tijd hebben uitgevonden en ik, ik kijk liggend in mijn slaapzak vanuit mijn tent naar buiten. Ik…
Read More
De stilte van een bos is luider dan duizend woorden
De zon klimt boven het gebergte, terwijl ik mijn veters strak trek. Mijn rugzak is lichter dan ooit. Niet omdat ik minder meedraag, maar omdat ik mezelf opnieuw leer dragen. Hier in de Toscaans-Emiliaanse Apennijnen Italië, rond de bossen van…
Read More
Gewoon doen. Geen theorie of tegeltjeswijsheid maar levensmotto
Er zijn dagen dat ik wakker word met een knoop in mijn maag. Niet van angst, maar van beweging. Iets in mij wil vooruit. Geen idee waarheen, geen plan, geen garantie. Alleen een verlangen dat klopt, klopt, klopt. Als een…
Read More
Door de Alpen trekken over de Via Alpina Red Trail
De zomer zal nog jong zijn wanneer ik mijn voeten zal zetten in het warme stof van Muggia bij Triëst. De zee zal achter me schitteren, ik zal vooruit kijken. Voor me zullen de contouren opdoemen van een ander universum.…
Read More
Camino del Norte FKT. Vragen van volgers
Sinds ik mijn Fastest Known Time (FKT) liep op de Camino del Norte is daar volop aandacht voor geweest. Kranten, online-media, radio, felicitaties maar ook ‘nieuwsgierige’ vragen over mijn Camino del Norte avontuur. Hoe bereid je je voor? Waar slaap…
Read More
Even niet meer. En dat is oké
Ik zit op een bankje in het Goffertpark in Nijmegen. De bomen staan wijd uit elkaar, oud en vertrouwd, alsof ze me al jaren kennen. De geur van gras en vochtige aarde hangt in de lucht. Het leven om me…
Read More
Waar de wereld buigt en de ziel beweegt
Ik word wakker in een guesthouse dat ruikt naar koffie van gisteren, houten vloeren en stilte. Het is nog donker. De wereld buiten ademt traag, alsof ook zij nog niet weet dat het de laatste dag is. Mijn lakens zijn…
Read More
Vermoeidheid. Een stille kracht of irritante zwakte
Ik loop langzaam. Niet om vooruit te komen, maar om stil te staan. Mijn voeten tikken ritmisch op het dorre pad, grind knarst onder mijn zolen, terwijl de zon al vroeg haar gouden stralen over het Portugese land strooit. Links…
Read More
Stroomstoring in Portugal. Paniek, hamsteren en kwetsbaarheid
De hitte drukt op mijn schouders wanneer ik Figueira da Foz binnenloop. Na 36 kilometer rennen voel ik hoe de zon mijn zweet opdroogt, hoe mijn benen zwaarder worden en hoe de zilte geur van de oceaan mij vooruit trekt.…
Read More