On my way
1000 km hardlopen; de derde week is aangebroken. Na een vliegende start in de eerste week en een mooi vervolg in de tweede, is inmiddels de derde week aangebroken. Deze week zal ik als nieuwe provincie Noord-Holland aan mijn lijstje toevoegen. Het programma is om naar uit te kijken met Linus, Bas, Frits, Willy, Jan, Saskia, Xavi, Ro, Kjell, vloggen voor ParkinsonNL, en daarnaast alles wat zomaar gebeurt. Het belooft wederom een mooie week te worden.
Dagje tutten
1000 km hardlopen; de derde week begint met een rondje Goffertpark op zaterdag. Even tien kilometer asfalt pakken. Als ik begin is de grasweide licht besneeuwd. Dit is echter van korte duur. Het is een druilerige zaterdagochtend. Echt zo’n eerste vieze koude herfstdag.
Na tien kilometer besluit ik dat het genoeg is voor vandaag. Dat bier van gisteren heeft zich toch stiekem in mijn benen genesteld. Geen daggemiddelde vandaag. Ik ga lekker een dagje tutten. Blogje schrijven, bij-eten, relaxen, powernapje doen, nog meer eten en televisie kijken, al liggend onder een dekentje op de bank. Heerlijk zo’n tut-dagje. Morgen gaat er weer gas op!
Rennen met oude bekenden
Het is de vrijdag van de tweede week als ik met vriend Linus aan het bier zit. We te vieren dat ik mijn eerste 500 kilometer gehaald heb in vijftien dagen, als mijn telefoon gaat. Het is Bas, een oude bekende. “Je bent lekker bezig kerel”, hoor ik hem zeggen. Na een kort gesprek, ik ben tenslotte in gezelschap, spreken we af dat ik hem de volgende dag terugbel om af te spreken wanneer we samen gaan rennen.
Zo gezegd, zo gedaan. We spreken af voor vandaag. Negen uur bij Frits. Zij lopen vaker op zondag, en het toeval wil dat ik ooit de woning van Frits heb verbouwd in mijn toenmalige functie van projectleider. Inmiddels is dat zo’n dertien jaar geleden. Daar aangekomen staan Frits en Willy, het derde loopmaatje, me al op te wachten. Als Bas zich bij ons voegt kunnen we gaan.
Leuk om Frits en Bas weer eens te zien en bij te kletsen. We hebben een mooi tempo. Daar was ik ook wel even aan toe. Net even wat harder dan normaal. Kunnen de beentjes weer even laten zien dat enige snelheid er nog wel in zit. Ook na inmiddels 520 kilometer in vijftien dagen. Na vijftien kilometer zijn we weer terug bij het startpunt. Ik bedank de mannen voor de support en gezelligheid en ga nog even door.
Energie momentje
Na zo’n 31 kilometer komt een hardloper me tegemoet. Hij roept “Goed bezig Geert!”. Ik kijk hem aan maar heb géén herkenning. Hij duidelijk wel. Zou hij me herkend hebben uit de krant? Hoe dan ook, zo’n moment is top. Het geeft me energie en de volgende kilometers lijk ik op wolken te lopen.
Mijn hardloopsessie van vandaag sluit ik af op ruim 39 kilometer. De buit voor vandaag is weer binnen. Ik ben tevreden.
Loslaten
Maandagochtend, het is koud. Het heeft gevroren. De eerste kilometers is het dan ook oppassen, want het is glad. Vanmorgen had ik bedacht om vandaag net als gisteren lekker wat kilometers verhard te gaan lopen. Lekker herstellen en niet zo gefocust moeten zijn op waar je je voeten neerzet. Dat trailen is fantastisch maar kost ook extra energie.
Gezien de gladheid duik ik toch eerst even een half uurtje het bos in. Kan het nog even dooien. Het is een prachtige route door de bossen van Groesbeek, hier lopen goed geasfalteerde fietspaden, Naar Kranenburg (D) en via Beek en Berg en Dal weer terug naar Nijmegen.
Onderweg staan dit keer mijn gedachten niet stil. Als onderdeel van mijn 1.000 kilometer hardlopen in dertig dagen-uitdaging wil ik ook de twaalf provincies aandoen. Echter merk ik dat de reisafstanden mijn herstel niet ten goede komen. Uren in de auto zitten na een flinke inspanning is niet goed voor mijn lijf. Ik merk aan mezelf dat ik hier steeds meer hinder van ondervind. Vandaag neem ik dan ook de beslissing om dit los te laten. De twaalf provincies zal ik tijdens deze uitdaging niet allemaal gaan aandoen. Het gaat mij tenslotte om de aandacht voor Parkinson en de kilometers. Het nemen van deze beslissing lucht op.
Modder tot in mijn onderbroek
Dag achttien is aangebroken en het hemelwater vloeit rijkelijk. Ik kan je zeggen dat ik dat liever heb met drank. Maar goed, je kunt niet alles hebben. Regenjas aan en gaan.
Vandaag lekker het bos in. Na het asfalt van de afgelopen twee dagen kijk ik hiernaar uit. Mijn benen zijn weer hersteld en hebben zin in bladeren, boomwortels en modder. Het heeft de afgelopen dagen behoorlijk geregend ,dus ik word op mijn wenken bediend. Het ontwijken van plassen is er niet bij. En waarom zou ik ook? Plassen zijn heerlijk.
Ik neurie al rennend ‘Spetter pieter pater, lekker in het water’ (Alfred Jodocus Kwak) van Herman van Veen, en pak elke plas die ik kan vinden. Ik voel me weer even dat mannetje van vijf. Het was fantastisch!
Vloggen voor ParkinsonNL
Inmiddels is dag twintig aangebroken. Vandaag een extra uitdaging. ParkinsonNL heeft mij gevraagd om gedurende mijn run wat filmpjes en foto’s te maken, zodat zij daar een Instagram takeover van kunnen maken.
Dus rennen met de telefoon in de hand. Geertje gaat vloggen. Het moet niet gekker worden!
Vandaag lekker weer in de achtertuin spelen. Een mooi rondje Nijmegen, Malden, Mook, Plasmolen en Groesbeek. Aangezien mijn knie ook weer redelijk meedoet, kunnen er weer klimmeters gemaakt worden. Wat is dat toch lekker.
Dat onderweg opnemen van korte filmpjes gaat me verrassend goed af, al zeg ik het zelf. Na 34 kilometer is het weer klaar voor vandaag. Mijn daggemiddelde is binnen en de filmpjes zijn gemaakt.
Wil je deze Instagram takeover meemaken? Volg dan maandag 6 december mijn Instagram account geert_van_nispen_runs en die van Parkinsonnl_.
Schoorlse Duinen
Vandaag ben ik al vroeg uit de veren. Om negen uur heb ik afgesproken met Saskia en Xavi. Saskia heeft mij uitgenodigd om bij de Schoorlse Duinen te gaan trailen. Na twee uur rijden kom ik op de plaats van bestemming.
Tijdens mijn autorit heb ik mooi de tijd om over van alles en nog wat na te denken. Eén van de dingen die ik bedacht, was dat het vandaag vast een redelijk vlakke run zou gaan worden. Ik ben duidelijk niet bekend met dit gebied.
Xavi, de hond van Saskia, is er helemaal klaar voor. Hij kan niet wachten om te gaan. Dus dat doen we dan ook. In het begin is het even aftasten wat we aan elkaar hebben. Het is tenslotte de eerste keer dat we samen lopen. Maar dat hebben we zo te pakken. Er staat veel wind dus praten lijkt meer op schreeuwen.
Vooraf had Saskia al aangegeven dat het een prachtig gebied is en dat heeft ze niet overdreven. Duinen, zand, bos, strand, singletracks, klimmen, dalen, zee en gezandstraald worden. Alles zat erin. Het is er prachtig.
Na twintig kilometer zijn we weer terug bij de auto’s. Snel omkleden want het weer is inmiddels nat en guur geworden. We zoeken een plaatselijke eetgelegenheid op om weer op te warmen. Onder het genot van een warme chocomel met appeltaart kletsen we over de omgeving, de route, wat we doen, onze ouders, trailen en plannen.
Dank Saskia, dat je mij hebt laten kennismaken met deze mooie omgeving, en voor ons fijne gesprek en de welkome chocomel met appeltaart!
Mijn 1000 km hardlopen; de derde week had zo een mooie afsluiter. Op naar de vierde week. Mijn verslag van de eerste week lees je hier en de tweede week hier.
Dankbaar
Voor het video-interview dat Ro en Kjell van VOOM Nutrition NL voor me hebben gemaakt.
Dankbaar voor alle positieve reacties, berichten, interviews, nieuwe ontmoetingen, enthousiaste ambassadeurs, volgers en delers.
En voor de al gedane donaties aan ParkinsonNL. Op het moment van het schrijven van deze update zijn er 186 donaties gedaan. Wat de teller nu brengt op een totaal van € 7.068,-.
Statistieken
1000 km hardlopen; de derde week (zaterdag 27 november tot en met vrijdag 3 december 2021):
| aantal dagen | aantal km | hoogte verschil in meters | uren buiten spelen |
| 7 | 205 | 1.935 | 19:12 |
Totaal van zaterdag 13 november tot en met vrijdag 3 december 2021:
| aantal dagen | aantal km | hoogte verschil in meters | uren buiten spelen |
| 21 | 709 | 6.149 | 68:55 |
