1000 km hardlopen in 30 dagen

1000 km hardlopen in 30 dagen; wat een prachtige ervaring

Dat was de uitdaging. 1000 km hardlopen in 30 dagen. Welke ik zo half oktober wereldkundig heb gemaakt. In 2020 liep ik al eens 500 kilometer in 30 aaneengesloten dagen, dus een vervolg hierop kon eigenlijk niet uitblijven. Een verdubbeling van de kilometers is snel bedacht, maar de uitvoering ervan is iets wat ik ook nog nooit had gedaan.

Omdat het toch wel een uitzonderlijke uitdaging is, was het meteen mijn manier om aandacht te vragen voor de ziekte van Parkinson. Een ziekte die ik helaas van dichtbij meemaak.

Voorbereiding

Voorbereiden op 1000 kilometer hardlopen over met name de trails van Nederland. Hoe doe je dat? Ik had géén idee en ging er dan ook maar in met mijn levensmotto: Gewoon doen!

Gemiddeld liep ik op dat moment zo’n vijftig kilometer per week. In de vier weken voorafgaand aan mijn uitdaging heb ik dit langzaam opgebouwd naar honderd kilometer. Nog niets in vergelijking met wat ik zou gaan doen. Maar goed. Door de ervaring vanuit mijn 500 kilometer in dertig dagen-uitdaging wist ik dat mijn lijf gaandeweg went aan de herhaaldelijke belasting, en je groeit zowel fysiek als mentaal in de tijd. Hier vertrouwde ik dan ook maar op.

Omdat ik wist dat er tijdens deze uitdaging echt wel momenten zouden komen dat ik het moeilijk zou hebben, plaatste ik oproepen of er trailrunners / hardlopers waren die zin hadden om delen mee te rennen. Vanuit het hele land kwamen mooie reacties. Ik legde contact, maakte afspraken en zette een globale planning op voor mezelf.

Let’s go

Eindelijk mag ik dan van start. Mijn nieuwe avontuur gaat beginnen. Want dat is het, een avontuur. Géén idee wat me staat te wachten. Gaat mijn lijf het houden? Kan ik het mentaal wel aan om iedere dag de hardloopschoenen aan te doen en mijn kilometers te maken? Ik vertrouw op mijn doorzettingsvermogen, de kennis van mijn eigen lijf, mijn hardloopskills en mijn wilskracht om dit avontuur tot een goed einde te brengen.

De tijd vliegt

De dagen en weken vliegen voorbij. Maar echt, voor ik het weet ben ik voorbij de 500 kilometer en ben ik al weer aan het aftellen. De ontmoetingen, nieuwe inzichten, prachtige stukjes Nederland, uitdagingen, het zit er allemaal in. Het is een prachtervaring! Verderop in dit artikel vind je de linken naar de verslagen die ik per week geschreven heb. Hier kun je teruglezen welke prachtreis het is geweest.

Luisteren naar je lijf

Als je een project als dit aangaat, zijn een aantal zaken belangrijk. Natuurlijk moet je zorgen dat je fit bent en dat je een plan hebt. Daarnaast is het belangrijk dat je je voeding op orde hebt. Je vetpercentage wordt sneller minder dan dat je er weer aan kunt eten.

Maar bovenal is het belangrijk dat je luistert naar je lijf. Je lijf geeft haarfijn aan wanneer je lekker bezig bent en wanneer het te veel wordt. De kunst is om hierop te anticiperen. En dat zit hem niet alleen in rust pakken.

Vaak is het gewoon een kwestie van even een andere ondergrond kiezen, je paslengte aanpassen, vlak lopen in plaats van klimmen en dalen. Maar ook een schoenwissel kan helpen om net even die pijnlijke pees of zere spier te ontlasten, zodat je lekker door kunt gaan met wat je aan het doen bent; blijven presteren op niveau.

Afwisseling en beloning

Naast het luisteren naar mijn lijf is voor mij de afwisseling erg belangrijk. Met name mentaal gezien is het van belang om andere omgevingen te kiezen om te rennen. Van een rondje in het Goffertpark, tot rennen tussen de duinen van Schoorl, en alles wat daar tussenin zit. Het houdt je scherp en het zorgt ervoor dat het leuk en uitdagend blijft.

Datzelfde geldt voor samen lopen. Veel kilometers heb ik solo gemaakt. Dit past ook bij mij. Ik loop graag lange afstanden alleen. Maar voor de afwisseling was het trailen met voor mij toen nog onbekenden heerlijk. Nieuwe mensen ontmoeten, prachtige verhalen en samen op avontuur in de natuur.

Maar ook jezelf belonen na gedane arbeid is van onschatbare waarde. Er zijn dan ook aardig wat frikandellen speciaal, bitterballen, speciaalbiertjes en Ben & Jerry’s ijsbekers naar binnen gegaan. Het moet tenslotte ook leuk blijven!

Support en impact

Vanaf de start van het project was de support groots, en die werd gaandeweg de tijd alleen nog maar meer. Het was een olievlek die zich razendsnel uitspreidde. En iedereen had er op zijn eigen manier wat mee. Voor de een was het de aandacht die het voor de ziekte van Parkinson genereerde, en voor de ander de sportieve uitdaging.

Voor mij waren de support en de aandacht een enorme steun tijdens de moeilijke momenten die ik natuurlijk ook heb gehad. Als onbekenden onderweg stoppen om een foto van je te maken en vragen stellen als “Lig je nog op schema?” dan weet je dat je impact maakt!

Rennen op wolken

Dag 30. De laatste dag waarin ik eerst een tien kilometer ga hardlopen in het Goffertpark. Even opwarmen voor vanmiddag, want dan loop ik mijn laatste kilometers met zes andere traillopers op de N70 route. Tijdens mijn run in het Goffertpark had ik al een enorme jubelstemming. Dat belooft wat voor vanmiddag.

Een aantal loopmaatjes staan me al op te wachten bij de afgesproken startlocatie. Wanneer we compleet zijn gaan we van start over de prachtige N70 route. Een echte aanrader voor trailrunners!

Het heeft de afgelopen dagen veel geregend, dus het parcours is modderig. Op sommige stukken lijkt het meer op modderschaatsen dan hardlopen. I love it! Na zo’n 13 kilometer en ruim 400 hoogtemeters komen we aan bij de afgesproken finishplaats. Ik loop de hele weg al op wolken, maar die laatste paar honderd meter zijn euforisch. Vol adrenaline, blijdschap, vreugde en geluk loop ik krachtig naar mijn dierbaren die staan te juichen. Het is EPISCH!

Statistieken

De statistieken van 1000 km hardlopen in 30 dagen (van zaterdag 13 november en met zondag 12 december 2021):

aantal dagen	aantal km	hoogte verschil in meters	uren buiten spelen
30	1.001	8.383	96:25

Per week heb ik een verslag geschreven van mijn belevenissen. Je leest ze door op onderstaande knoppen te klikken.