Mijn shirt is doorweekt, druppels zweet vallen – aangetrokken door de zwaartekracht – van mijn neus en wenkbrauwen op mijn korte broek en voor me op de singletrack welke ik voor de 9e keer omhoog klim. De zon is warm en er staat geen zuchtje wind. Mijn benen zijn inmiddels volgelopen en als ik bovenaan mezelf omdraai – om af te dalen en deze beklimming voor de 10e keer te trotseren – komt bij mij de volgende vraag binnen: Is dit nu een avontuur of topsport?
Hill repeats
Ik ben nog in Spanje en overwinter op de paadjes in de omgeving van Xàtiva. Hill repeats op de technische ondergronden van dit prachtige gebied zijn een prima manier om mijn klimtechniek te trainen en klimbenen te ontwikkelen. Beide zal ik tijdens mijn aankomende avontuur op GR11 in de Spaanse Pyreneeën hard nodig hebben. Het zal alles van mij vragen.
Al een aantal keer is er door verschillende personen tegen mij gezegd: “Wat jij doet is topsport.” Hetzelfde aantal keren heb ik deze personen ietwat glazig aangekeken en hun opmerking van me af laten glijden. Hoezo topsport?! Ik doe gewoon mijn ding.
Als ik voor de 10e keer omhoog klim houdt het me toch bezig. Is dit nu gewoon weer een nieuw avontuur of toch topsport? Boven aangekomen heb ik nog niet het antwoord op deze vraag. Wel ben ik helemaal klaar met deze beklimming. Ik vervolg mijn weg en daal aan de andere kant van de berg het volgende dal in. De zon brandt nog steeds en als ik afdaal over een relatief makkelijk pad dringt het langzaam tot me door; dit avontuur waar ik nu voor train is niet als alle andere avonturen die ik sinds een aantal jaren mag beleven.
Dit avontuur – deze uitdaging – vergt veel tijd, energie en discipline. Ik laat er dingen voor, het brengt me ver buiten mijn comfortzone en het draait niet meer alleen om mij. Er zijn partners en een goed doel bij betrokken. Is dit dan toch ook een beetje topsport? Als ik verder ren over een prachtige singletrack schut ik deze gedachte van me af. Hier wil ik niet aan. Ik wil lekker buitenspelen in deze prachtige natuur.
Topsport
Online speurwerk brengt mij het volgende: Topsport is het hoogste niveau van sportbeoefening, waar atleten hun vaardigheden en fysieke capaciteiten tot het uiterste pushen. Het vereist toewijding, intense training en mentale weerbaarheid. Topsporters streven naar excellentie, competitie op het hoogste niveau en streven naar het overwinnen van persoonlijke en collectieve grenzen. Het is een wereld waar succes vaak afhangt van milliseconden, millimeters en de juiste mindset. De inzet is hoog, en de weg naar de top is gevuld met opofferingen en discipline, waarbij atleten continu streven naar verbetering en het bereiken van hun hoogste potentieel.
Up I go again
Voor mij een volgende beklimming. Of toch niet? Ik besluit op een driesprong het pad naar rechts te kiezen welke me door een ‘ravijn’ voert. De beklimming laat ik voor wat het is. Smalle paadjes, steile rotswanden en stekelige struiken die mijn armen en benen bekrassen halen mijn gedachten voor even weg bij de vraag die me nog steeds bezighoudt.
Dan volgt toch een volgende beklimming. Ik ben weer wat hersteld dus ga ik met korte pasjes in een rap tempo omhoog. Altans, voor even. Losse stenen schieten onder mijn voeten vandaan als ik mijzelf naar boven sleep. Het is hier steil en ik onderseun mijn beklimming door mijn handen op mijn bovenbenen te zetten. Op hetzelfde pad dalen twee andere trailrunners. Ik stap voor kort opzij en stop. “Bon dia”, “Hola, bon dia”, “Gracias”, “De nada”. Als ze gepasseerd zijn vervolg ik mijn weg naar boven.
De omgeving hier is prachtig. Rotsachtige paden en begroeide bergwanden worden afgewisseld met bossen en boomgaarden vol sinaasappels. Tachtig procent van de paden hier zijn technisch. Ideaal om mijn techniek te verfijnen en lijf te sterken.
Dan komt het toch weer terug, die ene vraag die in mijn hoofd is gaan nestelen.
Ik ben een nuchtere vent, sta met beide benen op de grond, doe nagenoeg alles op gevoel en heb soms filosofische gedachtenspinsels. Ik speel buiten in de natuur en doe zo nu en dan iets uitzonderlijks. Topsporter. Nee, zo zie ik mijzelf niet. Buitenspeelbaas. Ja, dat ben ik wel.
Flow
Aan het einde van mijn run ga ik op een stenen muurtje in het zonnetje zitten. Aan mij voorbij trekken mensen die dikke winterjassen dragen, maken bestuurders van auto’s al claxonnerend duidelijk wat ze willen en draagt een serveerster een blad vol drank naar een tafeltje waar drie heren haar verwelkomen. Duiven lopen in snel tempo op en neer op zoek naar eten en een hond lift zijn poot tegen de muur van een appartementencomplex. Ik kijk naar het bruisende leven van het Spaanse stadje Xàtiva.
Ik zit in een flow. Geniet van elke minuut, ook als het pijn doet, op weg naar mijn grootste uitdaging tot nu. Iedereen die mij nu zo op dit muurtje – in korte broek en shirt- met bezweet lijf in het zonnetje ziet zitten genieten heeft daar geen weet van.
Ik wel en dat is wat telt.
