‘The Barkley Marathons: The Race That Eats Its Young’ is de titel van de documentaire over deze legendarische race. De editie van dit jaar, 2023, krijgt wat mij betreft de titel ‘The Barkley Marathons Got Eaten’. Wat een race, wat een sensatie!
In de ban van de Barkley
Vier dagen lang, in de ban van de Barkley marathons. Eat-sleep-Barkley-repeat. Mijn ritme tijdens deze dagen. Dinsdag zeven maart plaatste ik een artikel over de Barkley Marathon. De eerste geruchten deden zich toen net de ronde. Een week later klonk op dinsdag 14 maart 8:54 uur (tijdzone GMT-5, Tennessee, Verenigde Staten) de ‘conch’; het signaal dat de race een uur daarna van start zal gaan.

The Barkley Marathons: The Race That Eats Its Young
De Barkley Marathons is een van de meest extreme en beruchte ultramarathons ter wereld. Het evenement vindt elk jaar plaats in Frozen Head State Park in Tennessee, Verenigde Staten (VS). Het is een uitdagende race die maar weinig mensen ooit hebben voltooid en die elk jaar tientallen deelnemers aantrekt die zich willen meten met de moeilijkheidsgraad van deze race.
9:54 uur
Het heeft licht gesneeuwd en het is koud. 9:54 uur, Laz steekt zijn sigaret op en de lopers vertrekken voor hun ‘Own Private Hell’. Hun missie is simpel: 5 rondes van ongeveer 32 kilometer met in totaal zo’n 18.000 hoogtemeters overleven binnen 60 uur en als eerste de ‘yellow road gate’ aantikken.
De route is niet bewegwijzerd. Je loopt met kaart en kompas (gps-apparatuur is verboden), verzamelt bladzijdes uit boeken om aan te tonen dat je de hele route hebt afgelegd, en doet dit binnen de gestelde tijdslimieten per ronde. Hallucinaties door slaapgebrek, zeker na ronde vier, liggen op de loer en laten je dolen door Frozen Head State Park. Kortom, een race voor helden.

Onderweg komen de lopers langs de ‘Tower’; een uitkijktoren waar voorraden water staan opgesteld in jerrycans. Door de vorst van afgelopen nacht is een groot deel van de jerrycans bevroren. Gelukkig niet volledig zodat de vochtvoorraad toch bijgevuld kan worden.
Tapped out
Frozen Ed, de eerste die 35 jaar geleden de Fun Run (drie volbrachte rondes binnen 40 uur) wist te behalen, is de eerste hardloper die dit jaar een ’tapped out’ krijgt. Hij is nu 75 jaar oud. De held. Zoals dat gaat bij de Barkley Marathons wordt zijn aftocht geblazen met de trompet.
Van de 39 gestarte lopers gaan 31 lopers door naar ronde twee. Een koude ronde door een donkere nacht. Nu zijn de jerrycans wel compleet bevroren.
Na iets meer dan 20 uur komen John Kelly, Albert Herrero Casas, Damian Hall en Christope Nonorgue als eersten aan bij de yellow road gate. Jared Campbell, Karel Sabbe en Joe McConaughy volgen zo’n 40 minuten later.
Uiteindelijk gaan er 15 lopers door naar ronde drie. De rest heeft een DNF (Did Not Finish).
En dan komen de verrassingen…
Er blijken sterke deelnemers bij te zitten. De grootste groep lopers in ronde vier was in 2001, het waren er toen vijf. Dit jaar zijn het er maar liefst zeven waaronder een vrouw, Jasmin Paris.
Voor het eerst
Voor het eerst in de geschiedenis van de Barkley Marathons beginnen vier hardlopers aan de laatste, vijfde ronde. Atleten John Kelly uit de Verenigde Staten, Fransman Aurelian Sanchez, Karel Sabbe uit België en de Brit Damian Hall schrijven geschiedenis. Keith Dunn schrijft op Twitter: ‘Laz vreest dat dit ertoe zal leiden dat mensen zich volgend jaar niet aanmelden, omdat ze de race als te gemakkelijk zullen ervaren.”. Eén ding is zeker, de race zal in de volgende editie nog zwaarder worden. Daar gaat Laz zeker voor zorgen.
De laatste ronde
Om samenwerking tegen te gaan starten de lopers die aan de vijfde ronde beginnen telkens in tegengestelde richting. Zo loopt John Kelly met de klok mee, Aurélian Sanchez tegen de klok in, Karel Sabbe met de klok mee en Damian Hall als laatste loper in ronde vijf tegen de klok in.
Na zo’n vijf uur keert Damian terug. Hij was verdwaald op de ‘chimney top’. Nog drie lopers in de race…
Inmiddels is het donderdagavond 16 maart. Ik zit met de laptop op schoot, volg de #bm100 Instagram-feed en heb de Twittermeldingen van Keith Dunn aan staan. In de komende uren zal bekend worden of de Barkley Marathons overwonnen zal worden. Ik ben beslist geen nachtbraker maar hiervoor blijf ik wakker. Wat een race!
In een race tegen de klok en zichzelf, sprokkelen de drie overgebleven lopers de laatste bladzijden bij elkaar en proberen op de been te blijven. Ik kan me niet eens voorstellen hoe het moet voelen als je al ruim 53 uur in touw bent onder deze omstandigheden. Mij lukt het niet eens nu de ogen open te houden.
Bij de ‘Tower’ worden voor de laatste keer de flakes gevuld en maken de lopers zich op voor het laatste deel. Op naar yellow gate, naar euforie.
The Barkley Marathons Got Eaten
En dan is daar weer sensatie, net als in 2012, zijn er drie finishers. Bij een race waar meestal niemand finished een ware sensatie. Het is het jaar van de verrassingen. Aan Laz de schone taak om de editie van volgend jaar nog net een beetje lastiger te maken.
Wat een atleten, helden zijn het.
- Aurélian Sanchez in 58:23:12
- John Kelly in 58:42:23
- Karel Sabbe in 59:53:33
Tranentrekker
Wil je er echt helemaal inkomen dan mag je de prachtige documentaire gemaakt door Ethan Newberry (The Ginger Runner) niet missen. In deze documentaire volgt Newberry de Canadese ultrarunner Gary Robbins tijdens zijn twee pogingen om The Barkley Marathons te voltooien. Een echte tranentrekker.
* bron foto: pexels.com – foto’s die van de Barkley Marathons zijn gemaakt door derden en hierdoor helaas niet beschikbaar i.v.m. auteursrecht.