Toen ik de startdatum voor van mijn GR11-avontuur vaststelde wist ik dat er één weerelement zou zijn dat mogelijk een belemmering zou kunnen vormen. Waterdeeltjes die hoog in de atmosfeer beneden hun vriespunt afkoelen en neervallen als gekristalliseerde vlokken. Met andere woorden: sneeuw. En dan komt het uit, besneeuwde Pyreneeën zitten mijn avontuur mogelijk tijdelijk in de weg. Zet dit prachtige witte landschap mij nu voor even in de wachtkamer?
In de ban van de besneeuwde Pyreneeën
Al dagen ben ik in de ban van de besneeuwde Pyreneeën. Prachtig wit besneeuwde bergen, valleien en paadjes voeden alleen dit keer niet mijn rijke fantasie, wel mijn zorgen.
Nu is het helemaal niet erg als er op hoogte nog sneeuw aanwezig is. Het heeft iets avontuurlijks en hoort bij een uitdaging als een FKT-poging in de bergen. Het weer heb je nu eenmaal niet in de hand. Toch verdiep ik me voor de zekerheid in de sneeuw-weerberichten, websites met sneeuwhoogtes en de voorspellingen, want te veel sneeuw zou betekenen dat de haalbaarheid van mijn FKT-poging in het gedrang komt. Handig al die informatie die je op het web kunt vinden maar uit ervaring weet ik dat de informatie van locals toch echt betrouwbaarder is. Ik zoek contact.
Locals, webcams en sneeuwconditie websites
“Dit jaar sneeuwt het meer dan andere jaren.” Zo opent een eerste reactie die ik als antwoord krijg op mijn mail. “Op veel delen van de route ligt er nog veel sneeuw.” Zucht.
Diverse mailtjes later is de informatie die ik krijg van met name berghut-eigenaren duidelijk: ‘Er is nu nog veel sneeuw op de route en er zijn een aantal bergpassen moeilijk begaanbaar’. Niet heel handig als je een snelste tijd op de GR11-trail wil lopen. Maar hoe zal het over een week zijn? En wat zijn de condities als ik daadwerkelijk bij zo’n ‘moeilijk begaanbare bergpas’ aankom? Ik sta tenslotte in de startblokken en kan niet wachten om aan dit avontuur te beginnen.
Via websites als Snow-Forecast.com check ik de actuele sneeuwhoogtes en voorspellingen. Webcams bij de diverse Refugio’s (berghutten/ schuilplaatsen) laten de situatie real-time zien en geven zo een mooi beeld van de actuele situatie. Een lokaal contact verbonden aan Travesia Pirenaica voorziet mij van een lijst met – op dit moment – problematische locaties. Plekken als: Ibones de Anayet, Collado de Tebarray or Piedrafita (2.771m), Cuello Alto de Brazato (2.566m), Collado de Añisclo (2.453m), Chistau Pass (2592), Cuello de Vallibierna (2710m) en Collado de Noucreus (2.790m). Al deze informatie houdt mij dus al dagen bezig en ik probeer een zo goed mogelijk beeld te krijgen van de situatie ter plaatse. Een situatie die aan het veranderen is. Het is warmer aan het worden in de Pyreneeën en de voorspellingen geven aan dat de sneeuw mindert. Het blijven bergen en zoals een voor iedereen wel bekend spreekwoord luidt ‘niets is zo veranderlijk als het weer’. Zeker in de bergen.
In de startblokken
De stilte in mij van de afgelopen weken heeft plaatsgemaakt voor gretigheid, enthousiasme en focus. Ik ben klaar om te gaan en mijn droom na te jagen. Mogelijk moet ik dus toch nog even geduld hebben. Het gaat nog spannend worden of ik er verstandig aan doe om volgende week zaterdag – 1 juni – te starten en over de paadjes van de GR11 te dolen en de beklimmingen te bedwingen. Voor nu blijft dit nog steeds het doel en mijn focus.
REN GEERT REN!
Onder de actienaam REN, GEERT, REN! ren ik over de GR11 en steun hiermee ParkinsonNL. Waarom?
Mijn moeder heeft de ziekte van Parkinson en inmiddels ook Parkinson-dementie. Parkinson-dementie maakt dat mijn moeder problemen heeft met het ophalen van informatie, trager denkt en spreekt en dat het vermogen tot abstract denken afneemt. Het besef van plaats en tijd is weg, net als het kortetermijngeheugen. Haar situatie verslechtert met de dag.
Elk moment kan mijn moeder opgenomen worden in een verpleeghuis. De Ziekte van Parkinson slaat sinds een aantal maanden hard toe. Zo hard en snel dat de zorg die ze nodig heeft – en verdient – thuis niet meer gegeven kan worden. Het is niet eerlijk, het doet pijn, maakt mij verdrietig, stil maar ook strijdvaardig.
De GR11-trail kent naast de lengte van 840 kilometer ook ongeveer 44.000 hoogtemeters. Dat is dus 44 kilometers klimmen en afdalen over de ruige paadjes van de Spaanse Pyreneeën.
Het streefbedrag voor mijn REN, GEERT, REN! actie is €22.000,-. Dat is dus 50 cent per hoogtemeter. Rennend over veelal rotsachtige ondergronden zal ik deze 44.000 hoogtemeters gaan bedwingen. Ik zal over de GR11 vliegen om zo aandacht te vragen voor deze vreselijke ziekte. Ga jij mij steunen en help jij zo mee om deze vreselijke ziekte de wereld uit te helpen?
Hoeveel hoogtemeters ga jij doneren aan ParkinsonNL?
