Mijn avontuur op de Camino del Norte is in volle gang. In dit blog lees je mijn ervaringen van dag 17 tot en met 23. De Camino del Norte – week 3. De link naar de voorgaande dagen staat aan het einde van dit reisverslag.
Dag 17
22,49 km, 552 m hoogteverschil
Mijn nacht was slecht. Koorts, pijnscheuten en snurkende pelgrims om me heen.
Rond acht uur zit ik met David en Morgan in een lokaal barretje aan de koffie met een broodje. Vandaag trekken we samen op. Goed voor mijn voornemen het een paar dagen rustig aan te doen.
Het is eindelijk weer een droge dag met behoorlijk wat zon. Het rustige lopen vraagt veel van me. Dat ben ik niet gewend, dus mijn spiertjes beginnen te sputteren. Toch blijf ik dit tempo in ieder geval vandaag volhouden.
In het hostel kunnen we in de avond aanschuiven en is er de volgende ochtend een ontbijt. Prima geregeld dus.
Maar voor het zover is duiken David, twee andere Spanjaarden en ik een plaatselijke kroeg in. Even wat eten en drinken.
Aan het avondeten is het weer een mooi gezelschap. Onder andere een Tsjech, Duitsers, Oostenrijkers, Spanjaarden, een Française en een Engelsman melden zich. Er gaan weer interessante verhalen over tafel. Toch ga ik er vroeg in. Ik heb pijn.
Dag 18
27,75 km, 893 m hoogteverschil
Na een gezamenlijk ontbijt met bijna alle albergue-bezoekers gaat iedereen weer op pad. Het belooft qua weer een mooie dag te worden, met veel zon en een licht briesje vanuit zee.
Qua omgeving en paden is het voor het eerst op de Camino del Norte dat er meer offroad is dan verharding. Onverharde paden met veel rotsen, stenen, modder en gravel. Maar ook door bossen, over weiden en we steken zelfs een aantal watertjes over. Verder worden we vandaag ook getrakteerd op prachtige vergezichten en ruige kustlijnen. Hier word ik blij van.
Ik loop nog steeds met Morgan en David. Het is gezellig en we hebben erg veel lol. We leren elkaar zo na een paar dagen steeds beter kennen en dat is fijn. De prachtige natuur en de uitzichten maken de dag helemaal compleet. Dit maakt de pijn die ik – ondanks de pijnstillers – nog steeds heb, draaglijk.
In Santa Maria belanden we in een pension. Douchen, wassen, rusten en dan gezamenlijk in de plaatselijke bar aan het dagmenu, samen met een Engelsman die nu ruim dertig jaar in Spanje woont met zijn Spaanse vrouw.
We zijn moe en gaan ieder naar onze kamer. Ik kijk nog wat tv, doe mijn socials, verzorg mijn wond en dan slapen. Welterusten.
Dag 19
18,06 km, 434 m hoogteverschil
Met het geluid van de zee op de achtergrond word ik wakker. Heel rustgevend. Om acht uur zitten we met z’n vijven aan het ontbijt. Om ons heen nog drie andere pelgrims. Een nieuwe dag is begonnen.
Na het ontbijt vertrekken we met z’n drieën. Het is bewolkt maar de temperatuur is goed en het is droog. Het plan is om vandaag zo’n 29 kilometer te lopen.
Ook vandaag worden we weer getrakteerd op veel offroad paden en prachtige vergezichten. Als dit zo doorgaat moet ik mijn conclusie over de Camino misschien wel wat gaan bijstellen.
Na twaalf kilometer is bij mij de koek al wel op. De antibiotica heeft significant invloed op mijn energieniveau. Deze zit onder nul en ik loop zwaar in de reserves. Na wat koffie en chocoladecake gaat het weer een beetje. Maar al snel loop ik weer op mijn tandvlees.
Verder dan het gaatje
Goed. Tijd voor een plan. Dus gaat mijn verstand op nul en zet ik gewoonweg een voet voor de ander. Het werkt. Ik weet dit van mezelf. Door tot het gaatje en verder. Ik kan dit.
Na een tijdje gaan we ergens in het gras zitten, eten een broodje en dan ga ik liggen en val in slaap. Ik schrik wakker, was blijkbaar even helemaal weg. Even verderop is een albergue en aangezien we allemaal op zijn, melden we ons hier.
Het is een gemoedelijke plek. Settelen en biertjes drinken. Dan is het tijd om te douchen en loop ik nog even naar het strand om naar de golven en het water te turen.
Bij terugkomst ga ik nog even liggen. Een uurtje voor het eten. Als ik wakker word voel ik de koorts in mijn lijf. Het avondeten is dan ook een ware beproeving maar ik sla me er doorheen. Ik moet toch eten om dit zo vol te kunnen houden. Mijn hartslag in rust is 108. Mijn lijf is duidelijk aan het werk. Adios. Tot morgen.
Dag 20
24,79 km, 494 m hoogteverschil
Natuurlijk zijn er ook vandaag weer een aantal vroege vogels. Morgan, David en ik zitten om half acht aan een café con leche.
Een half uur later maken we de eerste stapjes voor vandaag. Na een relatief goede nachtrust en verdwenen koorts voel ik me goed. Zeker aangezien de pijn begint te wennen.
In de mist is het dat we vandaag vertrekken. Het heeft iets magisch. Zeker met de geluiden van de zee op de achtergrond.
Het eerste stuk vandaag gaat langs de kustlijn op hoogte door de bossen. Verder is het helaas weer veel over asfalt en door dorpen. Mijn eerdere conclusie was dus juist.
In de ochtend, we hebben trek, overvallen we dus een bakkerij voor allerlei lokale lekkernijen, en genieten hier intens van met een heerlijke koffie op een terrasje in de stad Luarca. Onderweg wat belletjes plegen en veel lol maken is vandaag het devies. Werkt prima en de dag gaat snel.
Vlak voor het eindpunt gaan we met zijn drieën uitgebreid lunchen. Meer dan vol verlaten we het restaurant om de laatste paar kilometers naar de albergue te lopen. En dat valt nog niet mee met een volle buik.
In de albergue het gebruikelijke ritueel. Hierna onder andere een paar boodschappen doen en rond negen uur doen we een soepje met wat kaas, tomaten en een Rioja. Life is simple when you are a pelgrim.
Dag 21
14,57 km, 237 m hoogteverschil
Wat een nacht! Geen pijn, wel snurkers en een mug die maar om mijn hoofd bleef zoemen.
Brak sta ik op en ik ben niet de enige. Ik hijs me in mijn kleren, pak mijn rugtas en ga. Op naar het eerste stadje. Daar waar koffie is met wat lekkers in Navia. Dankjewel Jeroen voor deze welkome versnapering.
Vandaag zal een korte loopdag worden, wat te maken heeft met overnachtingsplekken. Helemaal prima, aldus mijn lijf.
Vroeg zitten we dan ook aan een zelfgemaakte lunch met bijpassende Rioja in een minder bijpassend glas, maar het werkt. Lekker in het zonnetje genieten. Dutje doen in de middag en daarna trek ik zelf even door La Caridad. Even wat tijd voor mezelf. Even zonder andere pelgrims om me heen.
In de avond eten we met zijn drieën wat nog over is van eerdere maaltijden. We hebben de grootste schik en gaan met een goed gevulde maag slapen. Een slechtere nacht dan gisteren is niet mogelijk dus we hebben goede hoop.
Dag 22
30,3 km, 450 m hoogteverschil
De dag start als altijd met koffie. En dan om precies te zijn café con leche. Met nog wat dichte ogen zitten we in een lokaal barretje. Vandaag staan 30 kilometer op het programma, waarbij we na 25 kilometer een uitgebreide lunch in Galicia gepland hebben. Van onder andere cider stappen we over op wijn van de albariñodruif. Maar eerst aan de wandel.
Het laatste zeezicht
Vandaag lopen we langs het laatste stukje noordkust van Spanje alvorens we bij Ribadeo landinwaarts gaan richting Santiago de Compostela. Het weer is lekker. Zonnig met een licht zeebriesje. En na de beperkte kilometers van gisteren is het dus lekker om weer een van grotere afstand te pakken.
Ik geniet nog even van de laatste zee. Toch even zo’n momentje van afscheid. Ze zal voorlopig niet meer trouw aan mijn rechterzijde zijn.
Lunch
In Ribadeo gaan we zitten voor typische gerechten uit Galicia. En dan mag inktvis niet ontbreken. Wat is dat toch heerlijk. Zeg maar gerust verrukkelijk. Wat een genot.
Na de lunch is het nog vijf kilometer doorharken door de regen. Helaas, het gaat weer natter worden.
In de albergue de gebruikelijke riedel. David en ik besluiten om nog aan de spareribs te gaan als afsluiter van de dag. Er ontstaat een fijn en open gesprek over wie we zijn en waar we voor staan.
Dag 23
29,75 km, 918 m hoogteverschil
Vroeg wakker, na een redelijke nacht. We zijn klaar om te vertrekken maar er is pas koffie om acht uur. Nog even relaxen dus. We hebben alle tijd.
France Gall met “Ella, Elle L’a” gaat op en er wordt gedanst. Energie genoeg dus.
Vandaag hangt er de hele dag mist en is het bewolkt. Met af en toe wat miezer hangt er dus veel zuurstof in de lucht. Ik ga weer makkelijker lopen en pak zelfs een stuk rennend bergop. Even het hart laten pompen en de beentjes voelen. Heerlijk!
We lopen van het ene eucalyptusbos naar het andere over onverharde paden. Het is een fijne dag.
We hebben vandaag weer een uitgebreide lunch. Het is fantastisch maar echt te veel. De laatste acht kilometer naar de albergue zijn zwaar. Niet om het parcours maar wel door de te volle maag. Eigenijk niet te doen.
We settelen ons en ik ga samen met David richting een bar met WiFi. Hij belt met het thuisfront en ik bel onder andere met Jan om onze gezamenlijke missie, het be-rennen van de Munro’s in Schotland, handen en voeten te geven. Hierover volgt zeer binnenkort meer. Een project dat je niet wil missen!
Statistieken lopen over de Camino del Norte – week 3
| Afstand dag 17 tot 24 | Hoogteverschil dag 17 tot 24 | Totale afstand | Totaal hoogteverschil |
| kilometers | meters | kilometers | meters |
| 167,71 | 3.978 | 736,33 | 16.240 |
Benieuwd naar de route die ik heb gelopen? Kijk dan op mijn Strava.
Dag 1 en 2 lees je hier terug. Het verslag van de eerste week lees je hier. En van de tweede week hier.
Op de hoogte blijven van mijn reis?
Dit en andere avonturen volgen? Meld je dan hieronder aan voor updates van mijn blog. Ik zou het leuk vinden!
