De Barkley Marathons is een van de meest extreme en beruchte ultramarathons ter wereld. Het evenement vindt elk jaar plaats in Frozen Head State Park in Tennessee, Verenigde Staten (VS). Het is een uitdagende race die maar weinig mensen ooit hebben voltooid en die elk jaar tientallen deelnemers aantrekt die zich willen meten met de moeilijkheidsgraad van deze race. De Barkley Marathons 2023 is nú in volle gang…
Deelnemers 2023
Volg #bm100
De Barkley Maratthons is ook dit jaar real-time te volgen op Twitter via #bm100 maar met name op het Twitter account van Keith Dunn.
Maar ook op de Facebook-pagina van The Barkley Marathons en op Instagram onder #bm100.
Update: dinsdag 14 maart 9:54 uur (tijdzone GMT-5, Tennessee, Verenigde Staten) was de start. Lees hier het verslag van de race.
Geschiedenis
In 1977 ontsnapte James Earl Ray, de moordenaar van Martin Luther King Jr., uit de gevangenis in Petros, nabij Frozen Head State Park in Tennessee (VS). Ray werd na twee dagen pas gepakt, maar bleek slechts 13 kilometer afgelegd te hebben.
De Barkley Marathons, voor het eerst gehouden in 1986, werd opgezet door Gary Cantrell, beter bekend onder zijn bijnaam ‘Lazarus Lake’. Cantrell, geïnspireerd door de ontsnappingspoging van Ray, bedacht de race als een uitdaging voor ultra-lopers en ontwierp het parcours om zo moeilijk mogelijk te zijn. Zijn doel: niemand laten finishen.
De naam Barkley verwijst vermoedelijk naar zijn goede vriend en collega Barry Barkley, die hem hielp bij het bedenken van deze extreme race.
Parcours
Het parcours van de Barkley Marathons is ruim 100 mijl (160 kilometer) lang, en bestaat uit vijf rondes van ca. 20 mijl (32 km). Als je alle vijf de rondes aflegt maak je een hoogteverschil van meer dan 60.000 voet (18.000 meter). Het parcours loopt rond Brushy Mountain State Penitentiary door dichtbegroeid bos, over beekjes, door uitgestrekte bramenvelden en over heuvels en bergen. Het is voortdurend klimmen en dalen. Ongehavend uit de strijd komen is er niet bij. Het parcours is niet gemarkeerd en deelnemers moeten hun eigen weg vinden door de wildernis van Frozen Head State Park.
De Barkley Marathons heeft geen vast parcours en het traject wordt elk jaar gewijzigd om de race nog uitdagender te maken. Het parcours vooraf uit het hoofd leren is dus geen optie. Deelnemers moeten navigeren op basis van een kaart, die ze vlak voor de start krijgen, en een kompas.
If you’re going to face a real challenge it has to be a real challenge. You can’t accomplish anything without the possibility of failure.
‘Lazarus Lake’
Condoleancebrief
Het aantal deelnemers aan de Barkley Marathons is beperkt tot slechts 40 personen. Elk jaar zijn de aanmeldingen een veelvoud daarvan. Slechts een handvol deelnemers wordt geselecteerd op basis van een uitdagend inschrijfproces. Dit proces omvat het schrijven van een essay over “Waarom ik zou mogen rennen in de Barkley”. Andere vereisten en gelopen tijden voor het indienen van een toegangsaanvraag zijn een goed bewaard geheim. Hier worden geen details over bekendgemaakt. Het blijft dus een gok.
Als je aanmelding wordt geaccepteerd, ontvang je een “condoleancebrief” waarin Laz zijn oprechte spijt betoont dat je bent uitgenodigd voor deelname… Bij aankomst moeten Barkley-hardlopers die voor het eerst deelnemen – zij staan ook wel bekend als virgins – een kentekenplaat uit hun staat of land meenemen. Deelnemers die eerder niet zijn gefinisht – veterans – moeten een extra “vergoeding” meebrengen. In het verleden waren dit zaken als een wit overhemd, sokken of een flanellen overhemd. Deze donaties zijn waarschijnlijk gebaseerd op de behoeften van Lazarus Lake op dat moment. Eerdere finishers – de alumni – die terugkeren om weer deel te nemen, moeten een slof Camel-sigaretten inleveren als onderdeel van het inschrijfgeld. Als zij zich opgeven voor de race mogen zij altijd deelnemen zonder te hoeven loten voor een startbewijs.
Racenummer één wordt altijd gegeven aan de persoon van wie wordt aangenomen dat hij of zij de minste kans van alle aanmeldingen heeft om één ronde te finishen; een ‘menselijk offer’, zoals Cantrell het noemt. Een twijfelachtige eer.
You’re not going to finish the race with mental resilience alone. Nor is it just about being physically skilled. No matter who you are, or how physically skilled you are, you’re going to want to quit at some point.
‘Lazarus Lake’
Regels
De Barkley Marathons heeft een aantal ongewone en strenge regels die zijn ontworpen om de uitdaging van de race te vergroten en deelnemers te testen op hun uithoudingsvermogen, navigatievaardigheden en wilskracht. Hier zijn enkele van de belangrijkste regels:
- Er zijn geen pijlen of andere markeringen op het parcours. Deelnemers moeten het parcours volgen op basis van een kaart en kompas en checkpoints vinden met behulp van specifieke oriëntatiepunten;
- Er zijn geen bevoorradingsposten langs het parcours. Deelnemers moeten hun eigen eten en drinken meenemen en kunnen alleen beperkt water krijgen uit de waterbronnen langs het parcours;
- Het parcours wordt elk jaar gewijzigd. De exacte route is tot aan de dag van de race onbekend en wordt alleen kort voor de start onthuld aan de deelnemers;
- Er is geen officiële afstand of hoogteverschil voor de Barkley Marathon. Het parcours varieert elk jaar. Het is dus meer een persoonlijke uitdaging dan een officiële race;
- Deelnemers moeten de pagina’s van boeken verzamelen die verspreid zijn over het parcours om te bewijzen dat ze alle checkpoints hebben bereikt. Elke ronde heeft zijn eigen set boeken, die elk jaar veranderen;
- Deelnemers hebben slechts 60 uur om het parcours af te leggen. De race bestaat uit vijf ronden en elke ronde heeft een strakke tijdslimiet. Haal je een tijdslimiet niet, dan halen ze je uit de race.
Barkley finishers
Sinds de oprichting van de Barkley Marathons hebben slechts 15 deelnemers de race volledig uitgelopen. De laatste was John Kelly in 2017. Dit versterkt de reputatie van het evenement als een van de zwaarste ter wereld.
| Year | Name | Time | Notes |
|---|---|---|---|
| 1995 | Mark Williams | 59:28:48 | First finish |
| 2001 | David Horton | 58:21:00 | New record |
| 2001 | Blake Wood | 58:21:01 | |
| 2003 | Ted “Cave Dog” Keizer | 56:57:52 | New record |
| 2004 | Mike Tilden | 57:25:18 | |
| 2004 | Jim Nelson | 57:28:25 | |
| 2008 | Brian Robinson | 55:42:27 | New record |
| 2009 | Andrew Thompson | 57:37:19 | |
| 2010 | Jonathan Basham | 59:18:44 | |
| 2011 | Brett Maune (1) | 57:13:33 | |
| 2012 | Brett Maune (2) | 52:03:08 | Current record |
| 2012 | Jared Campbell (1) | 56:00:16 | |
| 2012 | John Fegyveresi | 59:41:21 | Slowest finish |
| 2013 | Nick Hollon | 57:39:24 | |
| 2013 | Travis Wildeboer | 58:41:45 | |
| 2014 | Jared Campbell (2) | 57:53:20 | |
| 2016 | Jared Campbell (3) | 59:32:30 | |
| 2017 | John Kelly | 59:30:53 |
Inspiratie
Om er helemaal in te komen mag je de prachtige documentaire gemaakt door Ethan Newberry (The Ginger Runner) niet missen. In deze documentaire volgt Newberry de Canadese ultrarunner Gary Robbins tijdens zijn twee pogingen om The Barkley Marathons te voltooien.
* bron foto: pexels.com – foto’s die van de Barkley Marathons zijn gemaakt door derden en hierdoor helaas niet beschikbaar i.v.m. auteursrecht.