De zomer zal nog jong zijn wanneer ik mijn voeten zal zetten in het warme stof van Muggia bij Triëst. De zee zal achter me schitteren, ik zal vooruit kijken. Voor me zullen de contouren opdoemen van een ander universum. Een wereld van toppen en dalen, van oude paden en stille passen, van ademnood en wonderschone vergezichten. Ik zal aan het begin staan van een tocht die mijn adem zal stelen en mijn hart zal vullen. Mijn interne kompas zal westwaarts wijzen. Bestemming: Monaco. Tussen vertrek en aankomst zal het hart van Europa zich ontvouwen. Een bergketen. De Alpen.
De rode draad van Europa
De Via Alpina Red Trail is meer dan een wandelroute. Het is een verhaal dat zich zal uitstrekken over zo’n 2.600 kilometer en 138.000 meter hoogteverschil. Van de Adriatische Zee naar de Middellandse. Van de karsthellingen van Slovenië tot het glinsterende licht van de Côte d’Azur. Vijfentwintig nationale en regionale parken. Acht landen. En oneindig veel momenten waarop ik stil zal vallen bij een uitzicht, een ontmoeting, een gevoel.
De Via Alpina werd aan het begin van deze eeuw geboren uit een verlangen naar verbinding. Verbinding tussen de volkeren die de Alpen bewonen, tussen culturen, talen en landschappen. De Red Trail is het hart van dat netwerk, de langste en meest complete route. Waar de andere paden doorsnijden, zal deze rode lijn slingeren langs de ruggengraat van Europa. Niet de snelste weg, maar de weg van het hart.
De eerste stappen omhoog
Ik zal begin juli starten. De zon zal hoog aan de hemel staan, de dagen zullen lang zijn, de hitte van de vlakte zal me al bij het eerste stijgen uit Triëst teisteren. Ik zal het achterland intrekken, het Karstplateau op, waar de lucht droog is en de stenen wit. Het zweet zal stromen, maar ik zal me licht voelen. Alsof ik thuiskom in een oud verhaal.
De eerste dagen zullen me door Slovenië voeren. Dichte bossen, koele bronnen. De pieken van de Julische Alpen zullen zich aan de horizon tonen als wachters van wat komen gaat. Boven me zullen wolken hangen als gedachten die nog moeten vallen. Ik zal diep ademhalen. Berglucht. Levend. Zuiver. Vrij.
Grenzen zullen vervagen
Italië, Oostenrijk, Duitsland, Liechtenstein, Zwitserland, Frankrijk. Landen zullen komen en gaan, grenzen zullen vervagen. Soms zal ik het merken aan een bordje langs het pad, soms aan het accent van een local die me gedag zal zeggen. Maar de bergen zullen blijven. Steeds opnieuw zal ik moeten klimmen. Over passen met namen die klinken als geheimen: Plöckenpass, Timmelsjoch, Fenêtre de Ferret. De hoogte zal me leegzuigen en tegelijk vullen. Elke top een overwinning, elke afdaling een overgave.
De paden zullen soms breed zijn, dan weer nauwelijks een spoor in het gras. De tijd zal vervagen. Ik zal leven in de cadans van mijn stappen, het ritme van de wind. ’s Nachts zal ik slapen onder het doek van mijn tent of, als het weer dat niet toelaat, in berghutten waar houten balken kraken onder eeuwenoude verhalen. Soms zal ik dagenlang amper iemand tegenkomen. Dan weer zal ik een maaltijd delen met een berggids, een geitenhoeder, een andere reiziger.
Hoogte, kou en hartslag
De cijfers liegen er niet om: 138.000 meter te overbruggen hoogteverschil. Dat is ruim vijftien keer de Mount Everest beklimmen. Maar ik zal niet tellen. Ik zal voelen. Mijn kuiten zullen branden, mijn adem zal stokken, mijn hart zal ritmisch slaan tegen mijn ribben. Ik zal me voortbewegen door landschappen die wisselen als stemmingen: zonnige alpenweides vol bloemen, kale rotspartijen waar niets groeit behalve moed, gletsjers die knarsen onder een langzaam sterven.
De equivalent van het beklimmen van de Mount Everest
ruim 15 keer
Soms zal ik boven de boomgrens lopen, dagenlang, met alleen steen en lucht als gezelschap. En soms zal ik afdalen in dalen waar het leven zindert: koeienbellen, houtrook, kinderen die spelen bij een beekje. Elk dal een ademteug rust, elke pas een nieuwe beproeving. Maar ik zal dit willen. Ik zal dit kiezen. De bergen zullen iets van me vragen en ik zal het graag geven.
Verhalen onder de sterrenhemel
Op heldere nachten zal ik buiten liggen, gewikkeld in dons en omhoog kijken. De Melkweg zal als een sluier over het hemelgewelf hangen. Dan zal ik denken aan de generaties voor me. Aan de jagers, smokkelaars, nomaden, soldaten en zwervers die over deze paden gingen. En ik zal me deel voelen van iets groters. Nietig en krachtig tegelijk. Elke stap zal verbonden zijn met duizend anderen. En toch zal elke stap van mij zijn.
Eens zij een oude vrouw in de Pyreneeën tegen me: “De bergen geven je niets cadeau. Maar als je blijft, geven ze je alles.” Haar ogen verraadden dat ze wist waarover ze sprak. Ik weet wat me te doen staat.
Waarom ik wil dwalen door de Alpen
Ik wil dwalen. Niet om verloren te raken, maar om te vinden. Tussen de rotsen, de sneeuwvelden met de laatste sneeuw op hoogte en de onbekende dorpen wil ik de mens zijn die beweegt met het landschap. Niet ertegenin, maar erin. Ik wil mijn grenzen opnieuw verleggen, mijn lijf verstaan, mijn geest tot rust brengen door het uit te dagen.
Deze tocht zal me dus uitdagen. Maar het zal zeker ook een beleving worden. Een reis zonder ‘haast’, met ruimte voor ontmoeting en verwondering. Ik zal de Alpen niet willen veroveren. Ik zal erin willen verdwijnen. Smelten in hun vorm, buigen voor hun kracht, leren van hun stilte.
Monaco: een eindpunt of het begin van iets nieuws?
Als alles goed zal gaan, zal ik na enkele maanden Monaco bereiken. Het glimmende tegenbeeld van de stilte waaruit ik kom. Misschien zal ik daar de zee weer onder mijn voeten voelen, het zout ruiken, de zilte lucht inademen, het lawaai van de wereld horen. Maar ik weet nu al: ik zal blijven kijken naar het noorden. Naar het bergland dat me gevormd zal hebben.
Misschien zal ik terugkeren. Zeker zal ik de bergen altijd met me meedragen – als houding, als herinnering en hartslag. Maar eerst: dwalen. Eén stap tegelijk. Door regen en zon. In stormen. Over stenen, paadjes, graslanden en sneeuw. Over de Rode Weg van Europa dwars door de Alpen.
Ga je mee op dit epische Alpen-avontuur?
Uiteraard ga ik over dit avontuur schrijven, deel ik foto’s, zal ik filmen en dronebeelden maken. Ik zal je meenemen door het prachtige alpenlandschap, je vertellen over mijn ontmoetingen, ontberingen, vreugdemomenten, overpeinzingen en al het andere dat voorbij gaat komen.
Mijn Alpen-avontuur op de voet volgen? Abonneer je dan hieronder en mis niets!
Je kunt mij ook volgen via de socials waarop ik regelmatig updates zal geven van mijn Alpen-avontuur.
‘Real-time’ ben ik gedurende dit avontuur te volgen via Polarsteps.