Na bijna 365 dagen
Inmiddels is het jaar wat ik mezelf cadeau heb gedaan bijna voorbij en is het tijd om een nieuw pad in te slaan. Het was een prachtig jaar vol avonturen, nieuwe ontmoetingen, leermomenten en inzichten.
Tijdens de laatste weken van dit jaar, welke ik verblijf in de Toscaans-Emiliaanse Apennijnen, valt tijdens een ochtendwandeling een belangrijk, life-changing, besluit.
Vakantieperiode
In het hoogseizoen ben ik dus in Italië. Op de plek waar ik vaker kom maar dan buiten het hoogseizoen, in de maanden juni of september. Ik verbaas me dan ook over de hoeveelheid Nederlanders. Normaal begeef ik me hier hoofdzakelijk tussen de Italianen. Ik had het natuurlijk kunnen weten.
Als eenling val je op. Zeker met allemaal gezinnen om je heen. Ik bekijk de vakantietaferelen vanaf een afstandje en verbaas me over de gang van zaken. Ik heb duidelijk een heel ander leven en instelling.
Toch spreek ik veel mensen, zowel Nederlanders als Italianen, over van alles en nog wat. Interessant, inhoudelijk of zelfs bijzonder. Soms gewoon prietpraat tijdens een biertje.
Wat mij opvalt is dat de vakantieriedel voor iedereen veelal hetzelfde is. Men werkt een jaar, stapt in de auto of camper, rijdt gestresst naar het buitenland, strijkt neer, verplaatst zich een paar keer, klaagt over het weer, eet en drinkt te veel, begint een paar dagen voor de terugreis weer in te pakken, rijdt terug naar huis om op zaterdagavond aan te komen, eet een snelle hap, doet op zondag de was en gaat op maandag het werkende leven weer in. Elke keer hoor ik hetzelfde verhaal of een gelijkende versie hierop.
Waarom?!
Waarom werken we een heel jaar om vervolgens drie weken op vakantie te gaan? Drie weken die vaak ook nog eens stressvol beginnen en eindigen. Oh ja, dan is er soms ook nog een weekje met de kerst en rond de carnaval. Wat een feest! Het zet me aan het denken.
Voor mij was dit tot een jaar terug ook de normaalste gang van zaken. Zo is het nu eenmaal in onze maatschappij. Nog los van alle luxe die we denken nodig te hebben, het kijk-wat-zij-allemaal-hebben-en-doen-mechanisme en alle andere “normaalheden” die we onszelf opleggen.
Inmiddels weet ik voor mezelf dat ik het niet meer op deze manier ga doen! Tijd voor verandering, tijd voor een nieuw pad.
Een nieuw pad
Na een jaar zonder werk, deadlines en vastgestelde planning maar vol uitdagingen, ontdekkingen, leermomenten en ontwikkeling is het weer tijd voor zingeving.
Hiervoor zijn keuzes nodig. Een van die keuzes, en niet een onbelangrijke, is dat ik na 24 jaar niet meer terugga naar het werkende leven wat ik had. Ik ga niet meer (meer dan) fulltime werken. Sterker nog ik ga proberen mijn leven zo in te richten dat ik elk jaar van de twaalf maanden negen maanden gebruik om op avontuur te gaan en mijn dromen ga realiseren, en de overige drie maanden gebruik om mijn leven te kunnen financieren.
Dit zal onder andere creativiteit, ontspannen daadkracht, aanpassingsvermogen en minimalisme van me gaan vragen.
Een gewaagde stap en een uitdagende ambitie vol onzekerheden maar wat heb ik zin om dit avontuur aan te gaan!
Ga je me volgen?!
