‘Wij zijn generatie X’. De kop van een post die in mijn tijdlijn voorbij kwam. Meestal laat laat ik dit soort posts aan mij voorbij gaan maar deze heb ik toch even gelezen. Vraag me niet waarom. Herkenning heb ik zeker, aanvullingen ook. Vandaar dit artikel welke ik met een knipoog schrijf.
Generatie X, Nix, de Verloren, Pragmatische en Patatgeneratie
Als je gaat zoeken op generatie X komt er naar boven dat zij geboren zijn tussen 1960 en 1980. Maar ook tussen 1962 en 1980, 1965 en 1980, 1960 en 1987, 1955 en 1970. Kortom er zit nogal wat ‘rek’ in de geboorteperiode van deze generatie die ook wel de generatie Nix en de Verloren generatie wordt genoemd. Zelf – ik ben geboren in 1976 – zou ik ook vallen onder de Pragmatische generatie (1971 en 1985) die minachtend ook wel de Patatgeneratie wordt genoemd. Laat ik nu gek zijn op patat en frikandellen speciaal. Al is dit niet helemaal wat men ermee bedoelt, of wel?
X, Nix en verloren
Is de laatste generatie die buiten speelde tot het donker werd en dit nog steeds doet. Dat wil zeggen, ik wel.
We wassen onze handen op twee momenten; voor het eten en na het gebruik van het toilet. Niet de hele dag door bij alles wat we doen. Wij bouwden dan ook een goede weerstand op.
Als EERSTEN speelden wij videospelletjes als Pac-Man en Tetris, als LAATSTEN namen wij liedjes op van de radio met een cassettebandje.
Wij vonden de familieshows op tv geweldig op vrijdag- en zaterdagavond. Wij programmeerden de videorecorder voor iedereen.
Bellen deed je met een telefoon met draaischijf, je schreef brieven, stuurde kaartjes en faxen.
Asbakken stonden overal, ook in huis.
Wij hebben de jaren 80 overleefd met schoudervullingen, gel in je haar, een koelkast als telefoon, synthesizermuziek en het tijdperk van alles wat extravagant is. Waar je alles nog kon zeggen en doen zonder dat het werd afgestraft of gefilmd.
We maakten wandelingen met of zonder vrienden zonder bang te zijn, gingen al om 21:00 uur naar de disco en happy-hour begon om 23:00 uur. Na het uitgaan alleen naar huis fietsen of lopen kon gewoon.
We herinneren ons dat we geleerd hebben voor het eerst een computer te gebruiken, te programmeren in MS-DOS, we speelden spelletjes op Atari, Nintendo en op de Commodore 64.
TV en serie’s
Wij zijn de generatie van Dukes of Hazard, Scooby-Doo, Mickey Mouse, Donald Duck, Love Boat, Family Ties, Alf, Magnum, Married with Children, Knight Rider, Kung Fu, Little House on the Prairie, Tour of Duty, Happy Days, Golden Girls, Twilight Zone, MacGyver… en natuurlijk The A-Team. Mijn absolute favoriet; “I love it when a plan comes together.” (John “Hannibal” Smith).
Dit was de tijd van de discotheken zoals It, Roxy, maar ook van de Knuffelrock CD’s. Wij gingen van de ene fuif naar de andere, om samen te zijn, niet via een of ander chatprogramma op de pc.
Wij reisden in auto’s zonder gordels of airbags, we lieten de ramen zakken met een hendel, de deuren sloten we één voor één handmatig af, we reden zonder gordels achterin en we leefden zonder mobieltjes.
We hadden geen flatscreen, surround sound, iPads, Netflix, Facebook en TikTok.
We spraken af en was je te laat dan wachtte de ander gewoon. Als het eten klaar was, dan riep je moeder je vanuit het raam of ze liep een rondje door de buurt.
Wij hebben veel tijd samen doorgebracht zonder smartphone in onze handen en we hadden altijd veel te vertellen.
Over de Pragmatische patat-eters
De Pragmatische generatie (geboren tussen 1971 – 1985), ook wel minachtend de Patatgeneratie genoemd, is opgevoed door de Babyboomers in een relatief vrije laissez faire ‘laat maar op zijn beloop gaan’-opvoeding. De maatschappij kenmerkt zich in deze periode door hoge welvaart. Het kapitalisme en de consumptiemaatschappij ontwikkelden zich in een rap tempo. Deze generatie is hoger opgeleid dan vorige generaties en krijgt veel kansen. Zelfontplooiing komt centraal te staan. Groei en resultaat behalen worden belangrijke waarden.
Door het gebrek aan dwang en verplichtingen én de vele maatschappelijke en economische kansen die er zijn, is deze groep wat minder uitgesproken en zichtbaar.
De kracht van deze generatie zit veelal in hun snelheid, no-nonsense houding, daadkracht, praktische instelling, zelfredzaamheid en zelfstandigheid. De valkuilen zijn het opportunistische en kortetermijndenken, de materialistische inslag, oppervlakkigheid en de ‘dikke IK’. En dan is het niet de IK van Innerlijke Kracht.
Hun huidige levensfase, gekenmerkt door ‘het spitsuur van het leven’; thuiswonende kinderen en werk. Pragmatische patat-eters krijgen energie van resultaten boeken, winnen, scoren en doorpakken. Hun visie op werk is gekenmerkt door het ‘omhoog klimmen’. Verticaal groeien, promotie maken, manager of directeur worden, nog meer geld verdienen. Een generatie met de sleutel voor vernieuwing en het doorbreken van ouderwets gedachtegoed. Mits zij inspraak dulden van generaties na hen. Nadelig is dat deze generatie, tegen beter weten in, de neiging heeft om vast te houden aan bestaande patronen. Hoezo veranderen, we hebben het toch altijd zo gedaan!
En dan ik, even in de spiegel kijken
Spiegeltje, spiegeltje… zeker dat ik onder de categorie Generatie X, Nix, de Verloren, Pragmatische en Patatgeneratie val. Buitenspelen doe ik nog steeds, ik was mijn handen nog steeds alleen voor het eten en na een bezoek aan het toilet. Mijn weerstand is nog steeds hoog. Als kind stonden er tijdens feestjes en verjaardagen glazen met zelfgemaakte sigaretten op tafel. Zelf heb ik nooit gerookt, wel heb ik het geprobeerd. Mij werd weinig verboden. “Probeer het maar uit, maar laat het ons wel weten”, aldus mijn ouders.
Ik speelde buiten, bouwde hutten en kattenkwaad was mij niet vreemd. Ik speelde met Lego, Playmobil, ‘programmeerde’ in MS-DOS en speelde Pac-Man. Mijn eerste jasje had schoudervullingen en ik verfde mijn haar in alle kleuren. Uitgaan tijdens mijn puberteit heb ik gemist, later heb ik dat meer dan goedgemaakt. Mijn eerste mobiele telefoon was ook een koelkastmodel.
The A-Team was en is mijn absolute favoriet. Alles ging ervoor aan de kant, ik bleef ervoor thuis. TV en films kijk ik nog steeds graag.
Bellen en real-life afspreken is nog steeds hoe ik het doe. Ik ben een mindere videobeller, chatter en apper. Mijn smartphone laat ik regelmatig thuis of hij staat uit.
Werkloos
Met uitzondering van eind 2012 (ik was een van de half miljoen mensen die toen géén werk hadden) heb ik nooit hoeven solliciteren. Ik rolde van de ene in de andere baan, klom als vanzelf omhoog en maakte carrière. Hoog opgeleid ben ik dan weer niet, wel in de praktijk doorontwikkeld.
Ik herken me in de beschrijving van de pragmatische patat-eter; snelheid, no-nonsense houding, daadkracht, praktische instelling, zelfredzaam en zelfstandig. De valkuilen zijn het opportunistische en kortetermijndenken, de materialistische inslag, oppervlakkigheid en de ‘dikke IK’..
Zoals met alles in het leven is er altijd een keus. Ik heb er dan ook voor gekozen om wel te gaan handelen naar principes, ik kijk verder vooruit, heb inmiddels weinig spullen, oppervlakkigheid heeft plaatsgemaakt voor ruimdenkendheid en een brede interesse en de ‘egoïstische’ IK heeft plaatsgemaakt voor de IK (Innerlijke Kracht) in mijzelf.
‘Het spitsuur van het leven’, ook wel ratrace genoemd, heeft plaatsgemaakt voor vertragen, vaste patronen heb ik doorbroken en veranderen omarmd. Hoe ik dat heb gedaan lees je in mijn boek ‘Ontsnapt’.
O ja, met Patatgeneratie worden jonge sportlui die veel ongezond voedsel (patat, hamburgers enz.) gebruiken en daardoor slechte prestaties leveren bedoeld. Deze term werd in 1989 gelanceerd door de vroegere Ajax-trainer Leo Beenhakker, volgens eigen zeggen niet in de denigrerende zin, waarin het algemeen werd opgevat.
Ik ga vanavond een patatje met frikandel speciaal eten. Smullen dus!
