Hardlopen in de Pyreneeën – dag 5 tot 10
Dag 5
20,49 km, 768 m hoogteverschil
Zondag 26 juni is aangebroken. Na een slechte nacht, de tweede op rij, belooft het vandaag een natte dag te worden.
Maar eerst zet ik mijn ervaringen van de eerste dagen online. Dan pak ik mijn spullen en vertrek. Na ongeveer drie droge minuten begint het te regenen en dit zal, na zo later blijkt, ruim twee uur aanhouden.
Mijn lijf doet zeer. De benen lopen in de eerste kilometers al vol en hoe ik ook zoek, de energie kan ik niet vinden. Zelfs bij dat voorraadje energie wat ik altijd, hoe slecht ik ook ben, kan aanspreken kan ik niet komen. Na twintig kilometer is er een dorpje waar overnachtingsmogelijkheden zijn. Hier besluit ik op in te zetten. Twintig kilometer afzien, rond het middaguur een kamer en dan slapen.
Stap voor stap
Blik op oneindig en doorzetten. Er lijkt geen einde aan te komen. Regen, mist en nog meer regen. Geen mede-GR11-lopers te zien. Het duurt en het doet zeer. Dan, uit het niets, stopt het met regenen en komt de zon tevoorschijn. Energie! Mijn humeur verbetert en er stroomt weer energie door mijn lijf, met als bijkomend voordeel: de daling is ingezet naar Isaba.
In Isaba heb ik al snel een hotel, check mezelf in, regel dat ik om acht uur kan aanschuiven in het restaurant, hang alles te drogen, neem een douche en sluit om twee uur mijn ogen. Slapen!
En hoe. Van twee in de middag tot acht in de avond lig ik op bed. Slapen, tv kijken, socials bijwerken, nog ff dutten en dan is daar eten. Ik heb trek en zin om mezelf eens lekker te laten verwennen met heerlijke streekgerechten en wijn, aldus mijn boodschap aan de bediening. Wauw wat een feest. Ze heeft het helemaal begrepen!
Zo eindigt een natte, lichamelijk pijnlijke en geestelijk frustrerende dag toch nog helemaal zoals het leven, mijn leven, bedoeld is. Morgen wacht een intensieve dag. Ik ga slapen.
Dag 6
16,46 km, 896 m hoogteverschil
Na een vorstelijk ontbijtbuffet ga ik, goed uitgerust, op pad naar Refugio de Lizara. Zo’n 45 kilometer en 2.500 hoogtemeters verderop. Ik heb er zin in. Het weer is wat frisjes maar het is droog. En dat is veel beter dan de voorspelde regen. De route brengt me het eerste deel door dichte bossen, graslanden, over glibberige paadjes en leistenen en rotsachtige ondergronden. Heerlijk.
En dan is daar ineens Refugio de Linza. Vreemd?! Deze zit niet in mijn hoofd als dat ik deze op de route zou tegenkomen. Na wat zoekwerk en hulp van de zeer behulpzame uitbater van de berghut kom ik erachter dat ik op de verkeerde GR zit, namelijk de GR13.
Er komen hier in de omgeving meerdere routes samen en er zijn tal van alternatieven. En deze hebben allemaal dezelfde rood-witte markering. Heb ik toch zitten slapen onderweg. Zucht. Goed. Even goed ademhalen en mijn plan bijstellen. Vandaag blijf ik hier en morgen zoek ik de juiste route weer op en vervolg mijn pad. Jammer maar het is niet anders. Hier, bij Refugio de Linda, kan ik douchen, eten en slapen. Na zo’n 16 kilometer vandaag dus een extra rustdag 😉.
Geen bereik
Op de plek waar ik ben is géén bereik. Niet met telefoon, 3, 4 of 5G en er is géén WiFi. Zelfs de gps hapert. Hè wat jammer nou! Ik vind het wel lekker om even geheel afgezonderd te zijn van de socials, mijn website, het nieuws, tv en belcontact. Zwerven in de bergen heeft zo zijn voordelen zullen we maar zeggen. Het terugvinden van mijn route voor morgen bepaal ik dan ook aan de hand van een papieren kaart. Het zal nog wel vaker gebeuren op deze manier. Internet en gps zijn lang niet altijd beschikbaar of betrouwbaar hier in de Pyreneeën.
Op mijn plek
Het is hier een komen en gaan van wandelaars, maar ook trekkers als ikzelf die hier overnachten. Ik bekijk het allemaal vanaf het plekje waar ik mezelf heb gestationeerd met een fles Rioja uit 2018. Op de achtergrond muziek van David Bowie, Joe Jackson, de Beatles, Dire Straits … Zo nu en dan maak ik een praatje, val ik in slaap of heb een wat langer gesprek met een van de passanten of met andere trekkers. Maar ik ben ook tijden verzonken in mijn eigen gedachten.
Zo’n Refugio voorziet in een basisbehoefte zonder luxe. Je hebt een dak boven je hoofd, er is eten en drinken en er zijn andere, vaak gelijkgestemden. Ik ben er helemaal op mijn plek.
Dag 7
38,49 km, 1.988 m hoogteverschil
En dan nu wel naar Refugio de Lizara. Of toch niet? Jawel! Vandaag gaat dit wel lukken. Maar voordat ik daar ben zijn er zo’n 40 kilometer met 2.000 hoogtemeters af te leggen. Eerst vijf kilometer terug over het laatste deel van gisteren en dan mijn weg vervolgen.
Vandaag valt het beste te omschrijven als overweldigend. Ik raak mezelf volledig kwijt in de natuur. Het is eigenlijk niet goed te beschrijven maar toch ga ik een poging doen. Over het algemeen loop ik vandaag solo ingesloten door bergen en rotsformaties, groene landschappen, loop over onder andere technische paadjes, door natte graslanden, gepaard met een strakblauwe lucht met af en toe een wolkje, de zon die aangenaam brandt en een windje dat voor de nodige verkoeling zorgt.
Op de achtergrond het belgeluid van koeien en paarden, reeën met hun jongen, en af en toe de stem van een medehiker. Ik voel me één met de natuur. Geen enkele noemenswaardige afleiding. Alleen ik en alles om me heen. Het is overweldigend. Puur. Daar waar ik wil zijn.
Dutch guy on the GR11
En dan, rennend door al dit moois, hoor ik een tegemoetkomende mannenstem roepen “Hello, can I ask you something? “. “But of course”, is mijn reactie. Hij: ” There is talk about a Dutch guy with a small pack who is running and hiking the GR11. Are you that guy?” Verbaasd reageer ik “Probably, unless there is another Dutch guy doing the same thing right now”.
Deze Spanjaard vraagt me het hemd van het lijf. Hoeveel kilogram is het totaal aan gewicht dat je bij je hebt? Wat is je plan? In hoeveel dagen ga je de GR11 doen? Op de eerste vraag kan ik hem antwoord geven. Op de andere twee eigenlijk niet. “The only plan I have is to get to the Mediterranean sea. How, I will see.”. Hij is duidelijk in shock. “Without a real plan? That is not possible!”. Ik lach. Wens hem een goede reis en laat hen enigszins gedesillusioneerd achter.
Maffe Hollander
En dan is daar het eindpunt. Een dagje later maar wat een welkom. Ze kennen mijn naam en weten wat ik aan het doen ben. De commerciële kant snappen ze dus. En wat een gave plek. Natuurlijk ook zonder enig bereik. I love it! En weer ben ik alleen onder Spanjaarden. Weer met handen en voeten maar we lossen het op. Het is wederom gezellig. Die maffe Hollander is wederom onderwerp van gesprek. ‘Bijzondere dingen doen’ is blijkbaar in.
Dag 8
39,10 km, 2.225 m hoogteverschil
Hier in de Refugio’s is er al vroeg reuring. Ik doe mee en ben er vroeg bij. Met weer zo’n 40 kilometer vandaag is dit een prima start van de dag. Ik eet mezelf vol en ga op pad.
De dag vandaag is vooral klimmen en dalen over rotsachtige ondergronden en door de eerste sneeuw. Gelukkig niet veel maar op hoogte lukt het niet helemaal eraan te ontkomen. Het weer is prachtig en ik geniet dan ook volop van alles om me heen. Ik begin in herhaling te vallen maar de natuur is hier echt overweldigend. Ik voel me een nederige gast.
De dag eindigt in een vier sterrenhotel. Het enige dat open is want het zomerseizoen moet nog beginnen. Ik ben gesloopt als ik rond 17.00 uur aankom. De gastheer is uiterst beleefd en behulpzaam. Ik krijg een prachtige kamer met bad. Dit vinden mijn beentjes fijn. Doe nog een handwasje en ga languit op bed liggen. Na twee dagen zonder bereik heb ik het een en ander bij te sloffen.
Dag 9
0 km, 0 m hoogteverschil
Veiligheid
Vandaag zou ik naar 2.770 meter klimmen. De weersomstandigheden zijn echter instabiel. Er is gegarandeerd regen en er worden onweersbuien verwacht. Gezien de kans groot is dat er nog sneeuw aanwezig is, durf ik het niet aan om vandaag naar boven te gaan. Het zal al uitdagend genoeg worden bij goed weer. Ik kies voor veiligheid en blijf een dagje in Formigal.
Na een heerlijk ontbijt dat me goed smaakte regel ik bij de receptie dat ik een nachtje extra kan blijven.
Noodrem
En dan ziet mijn lichaam zijn kans schoon. Het trekt aan de noodrem. Best gek gezien ik altijd goed naar mijn lijf luister. Ik heb blijkbaar toch iets gemist. Of heb ik het deze keer toch genegeerd?!
Uit het niets is daar overal spierpijn, een dicht oor, hoofdpijn en voelt mijn lijf zwaar. Het ontbijt verlaat iets te snel mijn lichaam en ik voel me futloos. Onder de deken dan maar. Het zweet breekt me uit en ik voel de energie zo in het matras wegzakken.
Uren lig ik te woelen. Zak in slaap, word weer wakker, heb het koud of juist weer zo warm dat het dekbed op de grond beland. Ik heb even helemaal niets meer te vertellen. Mijn lijf heeft duidelijk de regie!
Ik laat het maar gebeuren. Er tegen vechten heeft geen enkele zin. Wel maar even een testje gedaan en onze gezamenlijke vriend is het in ieder geval niet. Verder zie ik het wel. Eerst maar eens goed eten en de nacht afwachten.
Statistieken hardlopen in de Pyreneeën – dag 5 tot 10
| Afstand dag 5 tot 10 | Hoogteverschil dag 5 tot 10 | Totale afstand | Totaal hoogteverschil |
| kilometers | meters | kilometers | meters |
| 114,54 | 5.877 | 260,42 | 11.846 |
Benieuwd naar de route die ik heb gelopen? Kijk dan op mijn Strava.
Mijn ervaringen van de eerdere en volgende dagen lees je via onderstaande linken:
Op de hoogte blijven van mijn reis?
Dit en andere avonturen volgen? Meld je dan hieronder aan voor updates van mijn blog. Ik zou het leuk vinden!
