Rise and shine
Voor de eerste herfstloop. Het is kwart over vijf in de ochtend als ik wakker word van de wekker. Omdat ik eind oktober meedoe aan de Grizzly 100, een trailrun over 100 kilometer, en de start dan om zes uur in de ochtend is, wil ik dit een paar keer oefenen.
Na een dampende bak koffie ben ik er klaar voor. Hardlooprugzak om, hoofdlamp op en gaan. Het is zes uur.
Donker en kou
Het is nog koud als ik vertrek. Na een paar kilometer loop ik het bos in. Van de lichtvervuiling van de stad het aardedonker van de natuur in. Wat een heerlijke overgang. Mijn hoofdlamp staat op de kleinste bundel. Net genoeg om te kunnen zien.
Zo kan ik nog genieten van het duister met de daarbij horende stilte. Alleen mijn adem, de regendruppels die uit de bomen vallen en het geluid van de wind zijn te horen. Wat een heerlijkheid. Wat een rust.
Langzaam wordt het lichter. De zon komt op en mijn herfstloop krijgt een extra dimensie.
Zonnestralen op een deken van dauw
Het is al een half uur licht, maar bijna acht uur, als de zon boven de bomen uitkomt. Er is géén bewolking. De zonnestralen zijn krachtig en zorgen ervoor dat de dauw- en regendruppels op planten, heide en bladeren beginnen te stralen. Het is magisch en geeft de extra dimensie aan mijn herfstloop. Wat is de herfst toch mooi.
Inmiddels ben ik drie uur onderweg en heb ik zo’n 34 kilometer afgelegd, als ik het eerste teken van menselijk leven zie. Ik breng mijn ochtendgroet uit en denk “Jammer, ik ben niet meer alleen in de natuur met alles wat daar leeft.”.
Herfst. Misschien wel de mooiste periode om te trailen.
Trailen in de vroege herfst is misschien wel de mooiste periode. De modder na een dag regen. Het blad aan de bomen is nog groen en staat in zijn volle glorie te ‘shinen’. De geur van het vochtige bos en heide. De nog krachtige zonnestralen.
Dit is natuur in optima forma. De perfecte ingrediënten voor een inspirerende trailrun over de trails.
