Hiken in italië – week 5
Het is Giorno della liberazione, oftewel bevrijdingsdag, in Italië. De dag waarop de Italianen hun vrijheid vieren. En dat betekent hier vooral eten en drinken. Laat ik dat nu ook goed kunnen. Ik geniet dan ook volop van een uitgebreide lunch, een fantastisch diner en gekeuvel met anderen. Die maffe Hollander trekt de aandacht. Maf als in: solo hikend van Reggio Di Calabria naar Passo della Futa!
Het is besloten
Na wekenlang overdag veel alleen te zijn geweest merk ik de behoefte aan menselijke reuring om me heen. Ik besluit dan ook niet terug te gaan naar de bergen waar de Sentiero Italia loopt, maar voorlopig de kustlijn van de Tyrreense Zee aan de westkust van Italië te blijven volgen. Later wil ik dan de Sentiero Italia weer oppakken. Ik zwaai de geliefde bergen gedag en ga verder met mijn avontuur.
Zeegeur
Helemaal uitgerust ga ik weer op pad. Met de zee links van me en de bergen rechts trek ik naar het noorden. De route gaat door kleine dorpjes, over stranden, gravelpaden en wegen. Met niet de geur van bossen, weiden en bergen maar met de geur van de zee. Met een strakblauwe lucht zijn het hier zomerse temperaturen. Dat wil zeggen de temperatuur die je tijdens een warme zomer in Nederland mag verwachten. Maar dan zonder het “drukkende” en de kans op onweer aan het einde van de dag.
Het einde
Eindeloos kan ik wegkijken. De zee heeft geen einde. Of toch wel? Ik fantaseer, al lopende, over de rand waar het zeewater overheen gaat en kletterend het diepe oneindige in valt. Die rand waar men ooit van dacht dat deze bestond. Het einde van de wereld. Niet eens een hele stomme gedachte als ik zo over de zee heen tuur. Het einde. Of is dat dan juist het begin? Mijn fantasie laat ik de vrije loop als ik mijn weg vervolg over het strand terwijl de zon hoog aan de hemel staat en het schuimend zeewater over mijn voeten loopt.
Gemis
Mijn hike eindigt in Diamante. Niet moe en ook, op mijn ‘einde’ fantasie na, niet echt voldaan. Het is maar weer bevestigd. Geert is niet gemaakt voor de zee. Na drie dagen op zeeniveau mis ik de bergen. De uitzichten, grillige natuur, de geur, de diverse ondergronden en het niet weten wat er op je pad komt. Kortom, Geert gaat weer de bergen in.
Salerno
Koningsdag in Nederland. Het is rond de klok van negen als ik lekker in het zonnetje zit op het treinstation van Diamante. Wachtend op de trein naar Salerno. Boven deze stad zal ik de Sentiero Italia weer oppakken. The mountains are calling me.
Per trein verlaat ik Calabria. Wat een prachtige regio. Ik dank haar en haar inwoners voor de enorme gastvrijheid en haar vaak nog ongerepte schoonheid. Rijd door Basilicata en pak de route weer op boven Salerno. Ik ben benieuwd wat de regio Campania te bieden heeft.
Op mij wenken word ik bediend, want ik mag meteen de berg op. Van zeeniveau naar ruim 800 meter. Wat een heerlijkheid. Ik ben weer thuis! En de Sentiero is de Sentiero niet als ik in de afdaling stuit op een pad dat geen pad meer is. Omlopen en zoeken naar een nieuwe route. Vol schrammen en krassen op armen en benen kom ik aan in Spiano (Salerno). Geert is weer in zijn nopjes.
Obstacle hike
En dan is het de volgende dag meteen naar 900 meter. Onderweg kom ik langs Castello di Mercato San Severino alwaar ik mijn eerste obstakel van vandaag tegenkom. Een bouwbedrijf heeft bedacht de route maar gewoon af te sluiten.
Ik dacht het niet. Rugzak af en door de omheining. Wat volgt in de komende kilometers, zijn prikkeldraad en hekwerken. Mijn rugzak gaat vijf keer af om door de afzettingen te kunnen komen. Hier is duidelijk geen aandacht voor de Sentiero Italia.
Dan volgt de afdaling. En ook hier ontbreekt al snel het pad. Een compleet overwoekerde bergwand blokkeert kilometerslang mijn weg. Dan maar weer mijn eigen pad maken.
Helaas is de route op de navigatie ook slecht ingetekend. Het wil maar niet de afgelopen twee dagen op de Sentiero. Er is duidelijk nog weinig aandacht voor dit deel van de route.
Al vloekend en tierend kom ik beneden. De tweede berg voor vandaag ga ik anders doen. Ik bepaal meteen mijn eigen route en laat de Sentiero even voor wat hij is, en kom zonder problemen op mijn eindbestemming voor vandaag. Een B&B waar ik de komende dagen zal verblijven alvorens ik zondag Parco Regionale Del Partenio in zal trekken. Dan zit ik weer op de “hoofdroute” en is de verwachting dat dit wel goed is bijgehouden. We zullen zien.
Hieperdepiep
Zesenveertig alweer. Ik vind het een mooie leeftijd in een nog mooier jaar. Het jaar dat ik mezelf cadeau heb gedaan. Vandaag aan het ontbijt met vijf Italiaanse vriendinnen oftewel “un pollaio”. Vrij vertaald: een kippenhok. Ik vind het gezellig. En zij duidelijk ook.
In de middag trakteer ik mezelf op onder andere een fantastisch lekkere lunch vergezeld van een even zo goede vino rosso. Daarna in de namiddag lekker ontspannen uitbuiken en me in de avond voorbereiden op nieuw te ontdekken plekken en hiking-kilometers.
Festa del Lavoro
Oftewel: Dag van de arbeid in Italië. Weer een feestdag, dus Geert gaat aan de slag. Kilometers maken. 39 stuks met 2.080 hoogtemeters verdeeld over twee beklimmingen. Wat een gave route vandaag.
Met onder andere mooie loofbossen, uitdagende trails, technisch terrein, prachtige vergezichten en mooie afdalingen over graslanden en rotspartijen. Mijn week is toch nog helemaal goedgekomen.
En dan zit hiken in italië – week 5 er al weer op. Minder kilometers deze week dan de voorgaande weken. Maar dat krijg je als je veel vrij neemt 🤪. Ik heb enorm veel zin in de zesde week want het verveelt nog steeds niet!
Statistieken Hiken in Italië – week 5
| Hiking afstand deze week | Hoogteverschil deze week | Totale afstand | Totaal hoogteverschil |
| kilometers | meters | kilometers | meters |
| 112 | 4.760 | 816 | 31.151 |
Benieuwd naar de route die ik heb gelopen? Kijk dan op mijn Strava.
De verslagen van andere weken lezen? Klik dan op de betreffende week: week 1, week 2, week 3, week 4, week 6, week 7 en week 8.
