Hiken in italië – week 8
En dan is het zondag als ik om 7:55 wakker schrik. Acht uur aan het ontbijt ga ik niet redden. Hiken in Italië – week 8 is begonnen en brengt me vandaag naar 2.422 meter.
Een bijzondere dag, welke een apart verslag verdient. Je leest het hier.
Op naar een rustdag
Na laat en nat aankomen gisteren, een mindere nacht en acht dagen achter elkaar gelopen te hebben voel ik me wat moe. Na een goed ontbijt en overleg met de eigenaar biedt hij me aan als taxichauffeur te fungeren en me naar Campotosto te brengen, alwaar ik de route weer zal oppakken. Het hooggebergte laat ik gezien de nog aanwezig sneeuw, en daarmee onduidelijkheid over de begaanbaarheid van de route, aan me voorbij gaan. Ik verlaat de Abruzzen.
Campotosto is een aantal jaren geleden zwaar getroffen door een aardbeving, waarvan de sporen nog duidelijk zichtbaar zijn. Een plek om een paar nachten te verblijven is er niet, dus ik besluit toch nog een etappe te pakken. Om elf uur gaat de benenwagen aan en vertrek ik richting Amatrice, een plaatsje zo’n 12 kilometer verderop. Beetje klimmen en veel dalen. Het is een makkelijke route over graslanden, door stukken bos en over gravel en modderpaden.
Vlak voor het plaatsje kom ik Agriturismo Amatrice di Benni tegen. Het is een fraai landgoed en ziet er goed verzorgd uit. De deur is niet op slot dus ik ga naar binnen. Niemand. Ik loop een ronde over het terrein. Niemand.
Dan begint het te regenen en besluit ik wederom naar binnen te gaan en maar te bellen. Benni neemt op, een alleraardigste vrouw, en met een mix van Italiaans en Engels komen we tot de conclusie dat ze er over zo’n dertig minuten zal zijn. Ik pak een gemakkelijke stoel en wacht rustig op wat komen gaat. Als ik tien minuten zit begint het te hozen en hoor ik de donder dichterbij komen. Nu zit ik nog beter.
Benni ontvangt me hartelijk. Laat me een kamer uitkiezen en zegt me dat het verblijf hier inclusief ontbijt en diner is. Nog beter. Hoef ik de deur niet uit. Mijn lijf viert nu al feest na negen dagen achter elkaar gelopen te hebben.
Rustdag
Mijn inspanningen voor vandaag zijn minimaal. Blog en socials bijwerken, handwasjes doen, eten, drinken en in de zon zitten. Echt. Minder kon ik er niet van maken. Het was heerlijk. Morgen weer aan de wandel.
Trieste aanblik
Na een heerlijk ontbijt waar ik alle tijd voor neem pak ik mijn spullen, zeg Benni gedag en vertrek. Op naar Accumoli. Vandaag een kilometer of negentien en zo’n 800 hoogtemeters. Niet te gek dus.
De route is hier goed aangegeven. Ik hoef dus niet elke keer op mijn horloge te kijken voor de route. Ook wel een keer lekker. In Amatrice beland ik meteen in een bouwput. Ook hier heeft de aardbeving van augustus 2016 zijn sporen achtergelaten. Op de route van vandaag kom ik door meerdere plaatsjes, welke niet op een kaart zijn terug te vinden, maar er wel zijn en waar de sporen van de aardbeving nog goed te zien zijn. Het is een trieste aanblik.
Huizen waar de gevels van zijn weggeslagen, en waar je tegen de wastafel aankijkt die nog eenzaam aan een muur hangt die nog wel is blijven staan. Het doet me denken aan de beelden uit Oekraïne. Alleen hier was het natuurgeweld. 2016! En het lijkt erop dat er sinds die tijd niet veel is gedaan. Naast veel onbewoonbare huizen staan caravans of inmiddels misschien wel permanente noodwoningen. Ik voel me hier teveel. Alsof ik aan ramptoerisme doe.
Dansen
Opgelucht ben ik dan ook als ik weer het bos in mag en daar mag dansen met bereklauwen en ander prikkelgespuis. Gelukkig raak je eraan gewend. Het klimmen en dalen is hier steil en op technische trails. I love it!
Mijn onderkomen voor vanavond is een tuinhuisje waar drie eenpersoons bedden in staan. Een soort trekkershut maar dan op een kampeerterrein met wat bungalows en een trekkersveld. De verwachting is dat het vannacht gaat stormen dus mijn tent blijft in mijn backpack. Eten doe ik hier op de boerderij met eten van het land, dieren uit de wei en wijn uit de streek.
En dan is het klaar
Even géén backpack op mijn rug. Niet meer hiken van A naar B. Niet telkens een andere slaapplek meer. Klaar met kortstondige ontmoetingen. Klaar met …
Ik ben er klaar mee en heb ook geen zin me er overheen te zetten. Het was een prachtig avontuur en ik heb van elk moment genoten, maar nu ben ik toe aan een vertrouwde omgeving met mensen die ik ken.
Ik besluit dan ook de laatste 380 km niet meer te doen maar per bus en trein naar Firenze te reizen en daar over een deel van de Via degli Dei, dus nog wel even in stijl, naar Passo della Futa te trekken. Mijn tweede thuis en geplande eindpunt van dit avontuur.
Ergens valt dit besluit me zwaar. Als ik dit schrijf loopt er wat zout water over mijn wangen. Maar het is goed en voelt goed. Op camping la Futa ben ik met Italiaanse vrienden en kan ik mijn avontuur een mooie afsluiting geven. Daarna reis ik naar Nijmegen om de mensen die me dierbaar zijn te zien en te knuffelen.
Andere kilometers
Zo gezegd zo gedaan. De volgende ochtend helpen ze me op de plek waar ik verblijf aan een buskaartje. In Italië moet je dit in verband met Covid vooraf regelen. En ik reis, waarschijnlijk als laatste op deze aardbol, zonder creditcard. Die heb ik gewoonweg niet.
Eerst een uur lopen en dan ergens op de weg gaan staan en wachten op de bus. Geen bushokje zoals in Nederland. Ben je gek. “Zo ongeveer daar” is mij verteld. En warempel, het werkt. Op naar Rome alwaar ik een trein naar Firenze pak. Het sluit allemaal aan en is op tijd. Niet te geloven. Om 16.30 uur ben ik in Firenze en pak het eerste deel van de Via degli Dei richting Bologna. Mijn tent zet ik op boven op een berg, beschut tussen de bomen en met een prachtig uitzicht.
’s Nachts schrik ik twee keer wakker. Als eerste van de wilde zwijnen die rond mijn mijn tent aan het wroeten zijn en de tweede keer van een leeggelopen matje. Lek, concludeer ik nadat ik het een tweede keer heb opgeblazen en ik weer keien tussen de wervels van mijn ruggengraat voel.
Mijn tweede thuis
De volgende dag, vrijdag, ben ik weer vroeg op pad. Nog 45 kilometers te gaan en met het vooruitzicht aan te komen bij mijn tweede thuis. Het gaat voorspoedig tot ik mag gaan klimmen en het voor de tijd van het jaar zo’n 8 graden boven de normale temperatuur is. Mijn lijf en geest willen niet. Gelukkig heb ik zo’n knop die ik kan omzetten en me door pijn en andere grenzen heen laat gaan.
En dan ben ik thuis. Dat wil zeggen mijn tweede thuis. Ik kom hier al jaren. Een hele fijne plek in de Apennijnen en een fantastische uitvalsbasis voor trailrunning en hikingactiviteiten. Maar de eerste paar dagen doe ik even helemaal niets. Dat wil zeggen; lekker in de zon liggen, eten, drinken, socials en website bijwerken en natuurlijk keuvelen met de eigenaren en andere gasten. Mijn leven is zo slecht nog niet. Na ruim 1.200 kilometer met bijna 44.000 hoogtemeters kan mijn lijf de rust goed gebruiken want ergens heb ik het gevoel dat ik nog niet klaar ben. Nieuwe avonturen wachten op me!
In de avond geniet ik van lekker eten en heerlijke wijn. Als ik aan een perenlikeur zit komt er een Italiaanse binnenlopen en maakt een gebaar met haar hand alsof ze aan het tekenen is. Ik lach en zeg “No”. Deze keer zit ik niet te tekenen. Dit is fijn. Een bekende plek met mensen die ik ken en die mij herkennen. Het is mijn thuis in Italië.
Vlammetje is aan
Voor iemand die nog nooit langer op vakantie is geweest dan drie weken en dan vaak op één plek, is dit avontuur in Italië een best grote stap uit mijn comfortzone. Maar wat gaaf was het. Wat een geweldig avontuur. En wat heb ik veel geleerd over het land, de mensen, de natuur maar vooral over mezelf. Hier gaat zeker meer van volgen. Het vlammetje in mij is aan en wil meer.
Review
Tijdens mijn hikingtrip door Italië heb in een outdoorbroek van RevolutionRace getest. Mijn bevindingen komen a.s. woensdag online. Net als een 15% kortingscode op de producten van RevolutionRace 😎
Statistieken Hiken in Italië – week 8
| Hiking afstand deze week | Hoogteverschil deze week | Totale afstand | Totaal hoogteverschil |
| kilometers | meters | kilometers | meters |
| 125 | 5.577 | 1.214 | 43.718 |
Benieuwd naar de route die ik heb gelopen? Kijk dan op mijn Strava.
De eerdere verslagen lezen? Klik dan op de betreffende week: week 1, week 2, week 3, week 4, week 5, week 6, week 7.
