Op pad met een rugzak
Waar ik altijd met de auto op pad was, ben ik nu op pad met de benenwagen en een rugzak. Voor het eerst in mijn leven ben ik langere tijd onderweg en verplaats mezelf hoofdzakelijk lopend, hardlopend en soms per trein of bus. Onderweg op de Sentiero Italia.
Een vaste plek
Om niet mis te grijpen heeft alles in mijn rugzak een vaste plek gekregen. Na wat wisselingen heb ik inmiddels een systeem zodat ik precies weet wat ik waar kan terugvinden. Want ja, zelfs in een rugzak kan je je rot zoeken naar iets wat je op dat moment nodig hebt. En laat ik daar nu geen trek ik hebben.
Het opent deuren
Als je als hiker ergens binnenkomt trekt je meteen de aandacht. Op de eerste plaats omdat je er, in mijn geval, niet uitziet als een Italiaan maar zeker ook omdat je aankomt met een rugzak die in de ogen van velen groot en zwaar lijkt.
Samen met een vriendelijke lach, bescheiden zijn en een paar woorden Italiaans zet het iets in werking. Men kent je niet. Verstaat je niet. Maar iedereen is bereid om je te helpen. Het opent deuren. Het is een mooi iets.
Een enorme vrijheid
Alles wat je nodig hebt zit in je rugzak en heb je aan. Dit geeft je een enorme vrijheid. Ja, het is niet veel wat je hebt. Maar je kunt je kleden, hebt onderdak, je kunt slapen, jezelf en je kleding schoonhouden, koken en je hebt te eten en te drinken. En hoeveel heb je nu daadwerkelijk nodig?!
Mijn ervaring is inmiddels dat ik gelukkig word van minder. Het is overzichtelijk, het maakt je dankbaar en flexibel. Je kan gaan en staan waar je wilt omdat je weet dat je aan het einde van de dag altijd een plek hebt om te slapen, kan eten en rusten.
Deze enorme vrijheid is fantastisch! Een ding staat voor mij vast. Deze manier van reizen past helemaal bij me en ik zal in de toekomst dan ook veel op deze manier op pad zijn.
