In de ban van de ring, het fantasy-werk van J.R.R. Tolkien, of In de ban van de Barkley, het adembenemende boek van Michiel Panhuysen waarin hij vertelt over De Barkley, een ultramarathon die zo extreem is dat zelden iemand de finish bereikt. Nee, dat ben ik niet. Wel ben ik al een tijdje in de ban van mijn droom-project. Een project dat net even wat meer van mij vraagt, me net wat verder buiten mijn comfortzone brengt, specialer voor me is omdat het mij emotioneel raakt en het een speciale bijdrage levert aan mijn avontuurlijke leven, het mijn avontuurlijke mindset uitdaagt.
In mystiek gehuld
Eind september van afgelopen jaar deelde ik mij droom-project. Om het spannend te houden maakte ik niet meteen alles bekend. Het project is gedurende drie maanden in mystiek gehuld. Nu – bij het aanbreken van een nieuw kalenderjaar – is een mooi moment om het mystieke eraf te halen en het geheim te onthullen.
In de ban van
Eind augustus van afgelopen jaar liep ik de laatste kilometers op de GR11. Een trail door de Spaanse Pyreneeën, van Cabo Higuer, nabij Irun in Spaans Baskenland aan de Atlantische Oceaan naar Punta Cap de Creuz bij Cadaques aan de Costa Brava aan de Middellandse Zee. Een avontuurlijk pad van 840 kilometer met 44.000 te overbruggen hoogtemeters. Ik heb deze route in twee fases gelopen en hij heeft een enorme indruk op me gemaakt.
De Spaanse Pyreneeën zijn in mijn hart en lijf gaan zitten en laten me niet meer los. In de laatste kilometers besloot ik dan ook de route nog een keer te gaan doen en dit te combineren met een andere droom; de droom om een FKT (Fastest Known Time) neer te zetten of te verbeteren. Het plan is gesmeed. Ik ga de FKT op de GR11 verbeteren. Mijn droom-project voor 2024 staat. Het hoge woord is eruit. Nu is mijn droom-project géén geheim meer. Een geheim is onthuld. Ik ben in de ban van de FKT op de GR11.
Het hoge woord is eruit
Ruim vier maanden iets onder de pet houden – er niet vrij over kunnen praten – is best een uitdaging. Zeker omdat ik er zo gepassioneerd over ben. Natuurlijk weten – onder embargo – mijn inner circle, de aangehaakte partners, de mensen bij ParkinsonNL en een aantal media platformen van mijn plan.
Nu is het dan zover. Mijn geheim is géén geheim meer en ligt op straat. Best een spannend moment. Maar meer nog bevrijdend. Nu kan ik er vrij over praten en communiceren. Je meenemen op mijn pad naar de realisatie van dit grootse droom-project. Met nog zo’n 151 dagen te gaan tot de start van mijn FKT uitdaging is het nu echt begonnen. Mijn droom-project staat aan!
Fastest Known Time (FKT)
Vrij vertaald betekent Fastest Known Time: de snelst bekende tijd. Het is een snelheidsrecord op een voor iedereen toegankelijke route. Een route die minimaal vijf mijl lang is of waarbij je minimaal 500 voet moet klimmen. Iedereen kan een FKT-uitdaging aangaan, je hoeft er geen professional voor te zijn. Kijk maar eens op https://fastestknowntime.com/ voor routes, snelste tijden, FKT-categorieën en regels.
De verbetering van de FKT op de GR11 is dus mijn nieuwste project. In de categorie Self-Supported zal ik de GR11 gaan bedwingen met als doel deze als snelste af te gaan leggen.
Self-Supported betekent dat je overal gebruik van mag maken zolang het maar voor iedereen beschikbaar is. Dus niet van iets of een persoon speciaal voor jou bedoeld. Alle ondersteuning die je inschakelt moet in gelijke mate beschikbaar zijn voor iedereen. Dit kan variëren van het onderweg kopen van benodigdheden als voedsel, het verblijven in hotels en berghutten tot water uit een bergstroompje. Kamperen in de tuin van een vriend zou bijvoorbeeld worden gezien als supported, omdat dat niet beschikbaar is voor iedereen. Wel mag je vooraf benodigdheden langs de route opslaan. Denk hierbij aan het opsturen van kleding, voedsel of een nieuw paar schoenen naar een post-punt lang de route.
De meeste lange routes worden Self-Supported of Supported afgelegd. Om een Self-Supported FKT te krijgen, moet je ook de snelste Unsupported-tijd verslaan. Toeschouwen wordt sinds 4 februari 2021 beschouwd als Supporting. Aanmoedigen langs de route is er dus niet bij. Het gaat dus een solotrip worden van 840 kilometer. Heerlijk!
Te verbeteren tijd
De te verbeteren tijd staat tijdens het schrijven van dit artikel op 16 dagen, 6 uur, 59 minuten en 15 seconden op naam van Mario Hipleh, een Zwitserse trailrunner die inmiddels al drie FKT’s op zijn naam heeft staan.
Een te verbeteren tijd… Ja, er staat nu een tijd. Het is niet meer alleen ik, het pad en de elementen. Nee, er komt een extra dimensie bij: de tijd. Deze extra dimensie is onverbiddelijk en niet aan te passen. Voor mij zal dit nog de grootste uitdaging worden. Ik heb niet zoveel met tijd. Sterker nog, ik neem alles ruim. Plan ruim en neem daarin de tijd. Dit maakt dat ik meer in me op kan nemen, stil kan staan bij wat er gebeurt, in het moment kan zijn. Bij deze FKT-poging staat er dus al een te verbeteren tijd. En zoals het spreekwoord luidt: “De tijd kent geen genade.” Toch past deze extra dimensie, de tijd, in deze fase van mijn leven bij me. Het daagt me uit.
Niet alleen
Tijdens de Self-Supported FKT-poging zal ik alleen zijn. Ik, de elementen en de tijd. Het kan niet mooier en is ook precies zoals ik het wil tijdens de realisatie van mijn droom-project. In de voorbereiding en erna ben ik niet alleen. Ik loop zo nu en dan met anderen, doe mee aan uitdagende trailrun-evenementen, train in Spanje hoogtemeters met een vriend, speel buiten in mijn ‘achtertuin’ en heb de nodige partners om me heen verzameld die me helpen, steunen en inspireren. Professionele partners die onmisbaar zijn in een groots project als deze.
REN, GEERT, REN!
Er is een extra stimulans in aanloop naar en tijdens deze FKT poging; ik ren voor mijn moeder die de ziekte van Parkinson heeft.
Deze ziekte heeft een enorme invloed op haar leven en dat van haar man – mijn stiefvader – die inmiddels fulltime mantelzorger is. Het beperkt in alles. Ze gaat in rap tempo achteruit. Om aandacht te vragen en geld in te zamelen voor de bestrijding van deze ziekte, is dit FKT-project een mooie gelegenheid. Ik ren voor mijn moeder, voor alle anderen met de vreselijke ziekte van Parkinson en voor iedereen die met de gevolgen van deze ziekte te maken heeft. Ik ren voor ParkinsonNL.
De GR11 trail kent naast de lengte van 840 kilometer ook ongeveer 44.000 hoogtemeters. Dat is dus 44 kilometers klimmen en afdalen over de ruige paadjes van de Spaanse Pyreneeën.
Het streefbedrag voor mijn REN, GEERT, REN! actie is €22.000,-. Dat is dus 50 cent per hoogtemeter. Rennend over veelal rotsachtige ondergronden zal ik deze 44.000 hoogtemeters gaan bedwingen. Ik zal over de GR11 vliegen om zo aandacht te vragen voor deze vreselijke ziekte. Ga jij mij steunen en help jij zo mee om deze vreselijke ziekte de wereld uit te helpen?
Hoeveel hoogtemeters ga jij doneren aan ParkinsonNL?
Mijn GR11 avontuur is natuurlijk ook te volgen op Insta, Strava en mijn blog. Via de media partners zal ook verslag gedaan worden van mijn avonturen. Wil je niets missen meld je dan aan voor blog-meldingen.
GR11 FKT menu:
Wauw Geert, wat een uitdagend plan. Succes met de voorbereidingen!
Dank je wel Linda!