Gewoon doen
“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.” Deze quote staat voor onbevangenheid, voor gewoon doen zonder de uitkomst te weten en voor je niet laten tegenhouden door gebrek aan zelfvertrouwen.
Met name “gewoon doen” past erg bij mij en als ik het doe, dan ook vol overgave. Voor de volle 100 procent.
Zo ook mijn uitdaging om in 30 aaneengesloten dagen 500 kilometer te gaan hardlopen. Ik had het nog nooit gedaan. Wist niet of mijn lijf het aan zou kunnen. Of hoe dit mentaal voor me zou zijn. Een mooie uitdaging dus.
Een helder doel
Zonder schema maar met een helder doel ben ik gestart. De afspraak die ik met mezelf had gemaakt was; “luister naar je lijf, Geert”. Verder zou ik het wel zien.
Het was een prachtige ervaring. Ja, het is bij tijd en wijle zwaar. Doet je lijf pijn. En je denkt af en toe “waar ben ik in godsnaam aan begonnen?”. Maar het was vooral mooi. Mooi om te zien hoe je lijf zich ontwikkelt. Sterker wordt en zichzelf steeds sneller herstelt. Hoe je omgeving reageert op deze onderneming, en dat het buiten zijn en de natuur mij positief beïnvloeden.
Mentale wilskracht
Maar het mooiste was wel om de mentale wilskracht te ervaren. Deze mentale wilskracht, of gewoon wilskracht, was voor mij nog nooit zo tastbaar als tijdens deze challenge. De zelfdiscipline om urenlang, dag in dag uit, in je uppie kilometer na kilometer af te leggen.
Ik kan dit.
Update: Een jaar later heb ik in 30 aaneengesloten dagen 1.000 kilometer hardgelopen om aandacht te vragen voor de Ziekte van Parkinson. Een fantastische ervaring met veel impact!
