‘Het licht van mijn hoofdlamp verlicht de duisternis om me heen net genoeg om mijn slaapplek in te richten. Vermoeid maar voldaan kruip ik in mijn slaapzak. Het was een lange indrukwekkende dag op de paadjes van de Pyreneeën. Ik leg mijn running-pack onder mijn hoofd, rits mijn Bivi dicht, sluit mijn ogen en positioneer mezelf in een comfortabele positie. Als ik mijn ogen open kijk ik naar een fonkelende sterrenhemel. Om me heen is het stil en duister. Spieren trekken zich nog samen en ontspannen weer, mijn ademhaling wordt langzaam rustiger en mijn hartslag daalt. Ik ben klaar voor een reis naar dromenland. Klaar voor een nachtelijk avontuur. Opladen voor morgen want dan draaf ik weer over de paadjes. Morgen kom ik dichter bij mijn eindbestemming’. Dit zal ik gedurende mijn vijftien dagen durende avontuur door de Spaanse Pyreneeën meermaals meemaken. Een fantastische vooruitzicht. Een droom die gaat uitkomen.
Living the dream
Een jaar geleden lanceerde ik mijn droom-project. Toen nog een geheim project. Een project dat net even wat meer van mij vraagt, me net wat verder buiten mijn comfortzone brengt, specialer voor me is omdat het mij emotioneel raakt en een speciale bijdrage levert aan mijn avontuurlijke leven, het mijn avontuurlijke mindset uitdaagt. Door omstandigheden heeft het een jaar geduurd voordat ik nu echt van start kan gaan. Dat is lang. Dit betekent meer dan eens opladen, focus houden, extra doelen stellen maar nu is het dan echt zover. Ik ben er klaar voor!
De eerste poging
Het is begin juni als ik over de paadjes van de GR11 in de richting van het oosten loop. In de verte zie ik de besneeuwde bergen van de Spaanse Pyreneeën het landschap domineren. Ik ben drie dagen onderweg. Dat wat ik eigenlijk al wist gaat realiteit worden. Het is een bittere pil, maar eentje die ik moet slikken. Een Fastest Known Time (FKT) gaat over avontuur, jezelf uitdagen maar ook over tijd. Nog los van de veiligheid gaat de nog aanwezige sneeuw me afremmen en dat maakt het verbeteren van de FKT op de GR11-trail onhaalbaar. Het doek valt voor deze FKT poging. Maandag 9 september a.s. mag ik weer. Nu voor poging 2. Zonder sneeuw en nog gretiger.
Avontuurlijke overbrugging
Twee maanden zit er tussen de pogingen en dat is lang. Om de focus vast te houden ga ik buitenspelen in het zuiden van Frankrijk. Op de paadjes van de GR10. Dé coast-to-coast trail aan de Franse kant van de Pyreneeën. Een heerlijke periode met veel trainingskilometers, pittige beklimmingen, technische afdalingen en mooie lessen die ik meeneem naar mijn aanstaande GR11-avontuur en de vele die nog gaan volgen.
Maar er gebeurt meer. Al trekkend door de Pyreneeën dwalen mijn gedachten regelmatig af. Tijdens de vele beklimmingen en afdalingen van de vele indrukwekkende cols laat het mij niet los. Hier in deze bergketen welke de natuurlijke grens tussen Frankrijk en Spanje vormt, die zich uitstrekt van de Atlantische Oceaan tot aan de Middellandse Zee, liggen eeuwen aan mythische verhalen en mystiek. Hier in de adembenemende natuur en ongetemde wildernis ben ik thuis.
Een bergketen waar mythe, mystiek en ongerepte natuur samenkomen. Een plek waar je kunt verdwalen, mijmeren, je jezelf helemaal kunt verliezen en weer vinden. Een plek waar moeder natuur het overwicht heeft en jij als gast je heel klein en nederig voelt. De ongerepte natuur van de Pyreneeën is een schat op zichzelf. De Pyreneeën zullen voor altijd onderdeel van me zijn en ik zal er altijd weer thuiskomen.
Weer opladen
Na een periode van zo’n vier weken in Frankrijk is het tijd voor fysiek herstel en opladen. Mijn lijf heeft weer de nodige klappen gehad en is toe aan rust. Herstellen en weer opladen is het devies. Bij mij uit zich dat altijd in het ‘géén zin hebben om te trailen’. Letterlijk.
Inmiddels weet ik dat ik hier het beste naar kan luisteren. Als ik dit niet doe en wel ga lopen brengt me dit alleen maar blessureleed. Mijn ‘géén zin hebben’ is het signaal van mijn lijf dat het toe is aan een herstelperiode. Een periode van actieve rust en opladen. Minder bewegen, geen ‘extreme’ fysieke en mentale uitspattingen, minder gezond eten en zo nu en dan een wijntje.
Nieuwe plannen
Zo’n ‘géén zin hebben om buiten te spelen’ periode is een uitgelezen moment voor nieuwe plannen. Als mens heb ik uitzicht op nieuwe avonturen nodig om de huidige tot een goed einde te brengen. Zo ook nu.
Mijn woning is verkocht toen ik in de Franse Pyreneeën aan het trainen was en dat opent nieuwe deuren. Vanaf begin 2025 is de laatste ‘vastigheid’ ook weg en begint de volgende fase van mijn vrije leven. Alles ligt open. Geerts Quest Trail is geboren. Een fantastisch avontuur waar ik heel veel zin in heb. Mijn voettocht naar het einde van de wereld gaat me veel brengen. Dat is een zekerheid.
Gretig en dankbaar
Nu – zo’n week voor de start van mijn droom-project voor 2024 – ben ik gretig, heel gretig. Alle seinen staan op groen en ik merk aan mezelf dat ik onrustig aan het worden ben. Elke dag dat ik nu dichter bij de daadwerkelijke start kom zal de spanning gaan stijgen. Gezonde spanning die ik nodig zal hebben om dit droom-project tot een goed einde te brengen. Gedurende langere tijd zal ik ver buiten mijn comfortzone moeten treden. Zowel fysiek als mentaal zal ik tot het uiterste moeten gaan om dit project te laten slagen.
let’s make the dream come true!
Dankbaar ben ik dat ik de mogelijkheid heb om zo’n grootse uitdaging aan te gaan. Zo anders is dit voor mijn moeder, bij wie ruim tien jaar geleden de diagnose Parkinson werd gesteld. In de jaren volgend heeft ze langzaam maar zeker in moeten leveren op haar kwaliteit van leven, is ook Parkinson-dementie om de hoek komen kijken, en woont ze inmiddels op een plek waar ze de zorg krijgt die ze nodig heeft. Een fijne plek.
Je kun je voorstellen dat deze ziekte een enorme invloed heeft op haar leven en dat van haar man – mijn stiefvader. Het beperkt in alles. Ze gaat dagelijks achteruit.
Aandacht vragen en geld inzamelen voor de bestrijding van de ziekte van Parkinson, kan ik natuurlijk het beste op mijn manier doen. Ik ga rennen. Rennen door de Pyreneeën. Ik ren voor mijn moeder, voor alle anderen met deze vreselijke ziekte en voor iedereen die met de gevolgen van deze ziekte te maken heeft. Ik ren onder de actienaam ‘REN, GEERT, REN!’ voor ParkinsonNL.
Volg me op de voet
Middels live-tracking ben ik gedurende mijn FKT-poging op de voet te volgen op: https://live.trail-tracking.com/FKTGeertvNispenGR11/
Via de socials zullen er dagelijkse updates komen van mijn vordering maar ook met weetjes over de ziekte van Parkinson. Volg me dus op de voet om niets te missen.
Ga jij me volgen en steunen tijdens dit avontuur?!
Met dank aan
