Als mensen je op straat beginnen te herkennen is het tijd om weer te gaan. Drie dagen Finisterre was leuk en erg gezellig, een ware beleving. Maar nu is het weer tijd voor wat anders. Op naar het eiland Madeira in Portugal.
Porto
Met de bus reis ik af naar Santiago de Compostella en stap over op een bus naar Porto. Weer even een halve dag flixen.
In Porto tref ik David, mijn Spaanse amigo, weer. Samen gaan we een avond Porto onveilig maken. De volgende ochtend vliegen we naar Madeira om daar onze voetsporen achter te laten. We gaan rennen op Madeira. Buitenspelen op de paadjes van dit prachtige eiland. Natuurlijk afgewisseld met fantastisch eten, drinken en wat cultuur snuiven.
Port-injectie in Porto
Na een dag reizen – ik per bus en David met het vliegtuig en de metro – is het tijd voor een drankje en wat te eten. De eerste stop is een muziekbar. Tijd voor wat biertjes en we vragen daar meteen naar een goede plek om te eten. We eindigen een kilometer verderop in een heel klein restaurantje. Hier eten we fantastisch en eindigen we met een port-injectie. We slapen dan ook als baby’s.
Als om zes uur de wekker gaat hebben we het zwaar. Zeker als we pas na een wandeling naar de metro, een trip met deze metro en een rondje douane onze eerste koffie nuttigen. Vliegveld-koffie, dus niet de beste zullen we maar zeggen. Een uur later bevinden we ons boven de wolken.
Rennen op Madeira
Buitenspelen dus. En hoe! Dit eiland heeft echt de meest fantastische paadjes in een bijzonder mooie groene omgeving met prachtige natuur en fantastische vergezichten, maar ook uitdagende routes over de weg. Op dit vulkanische eiland is namelijk niets vlak. Aan het maken van hoogtemeters ontkom je dus niet.
We lopen voor het eerst, op die ene keer hardlopen rond Finisterre na, samen. We zijn allebei solisten maar dit gaat ons bijzonder goed af. Ontspannen rennen, buffelen, lachen, genieten en afzien wisselen we af. Buitenspelen in optima forma. Rennen op Madeira.
Gebukt door tunnels
De eerste dag is meteen ruim 32 kilometer met zo’n 1.200 hoogtemeters, watervallen en drie uitgehakte tunnels door de bergen. Van die jongens waar je honderden meters gebukt doorheen moet langs een smal pad met naast je een waterkanaal. Hier kom je dan ook met een verrotte onderrug en nek uit. Heel plezierig 🤣.
De tropische sferen en al het groen om ons heen maken het meer dan goed. Het is dan ook intens genieten! En na klimmen komt er altijd weer een afdaling. En wat voor een. Offroad over gravel en robuuste keien trailen we naar beneden. Het is technisch en dus zwaar. De laatste vier kilometer van deze negen kilometer lange afdaling is geasfalteerd en kan ik meer ontspannen lopen. Hier hoef ik niet meer op te letten. Hier kan het gas erop.
Hoosbui
De tweede dag is er in de ochtend niets dan regen en de voorspelling voor de rest van de dag is ook niet al te best. We gaan, maar komen na ruim zes kilometer weer terug als verzopen katten. We schudden dit teleurstellende loopje van ons af en gaan uitgebreid lunchen. Een hersteldagje dan maar.
Welcome to the jungle
Vandaag eerst een stuk met de taxi om zo meer op het westelijke deel van het eiland te kunnen starten.
Van zeeniveau klimmen we eerst naar zo’n 900 meter. Niet ontspannen warm lopen dus. Dit doet pijn en ik vind het heerlijk. Als snel lopen we over de paadjes op het westelijke deel van dit prachtige eiland.
En als het licht begint te regenen met een warme temperatuur bevinden we ons in tropische sferen. Het is overal prachtig groen en ruig. Werkelijk fantastisch!
We knopen een aantal routes aan elkaar en komen op de meest prachtige plekken. De bemodderde paadjes maken het extra uitdagend en door de plassen die niet te ontwijken zijn ben ik weer even dat mannetje van vier. De modder vliegt me dan ook om de oren.
Op hoogte is het een open vlakte met veel wind en ontelbare taxi’s en busladingen met toeristen. Daar waar wij aan het buffelen zijn worden zij rondgereden en bij de uitzichten uit de bus gezet. Voor geen goud zou ik willen ruilen. Laat mij maar buffelen!
If you can talk, you can run. So shut the fuck up!
Geert en David
En dan het hoogste punt van vandaag. Op 1.440 meter hebben we fantastische vergezichten. Over zee en volledig dicht begroeide bergen. Het palet van diverse kleuren groen is prachtig.
Na ruim 33 kilometer en 1.640 hoogtemeters komen we met bemodderde schoenen en benen moe maar tevreden aan bij ons appartement. Wat een heerlijke dag. En dan is het tijd voor calorieën. Veel calorieën! Dus even géén lokaal gerecht maar een ordinaire burger.
Roadrunners
Vandaag pakken we, na een dagje wandelen, eten en drinken, asfalt. Eerst met de benenwagen van zeeniveau naar een kapelletje dat we vanaf dag één, bij aankomst in ons appartement, al in het vizier hebben.
Rennen dus naar zo’n 220 meter boven zeeniveau. Een mooie opwarming. Vervolgens gaan we langs de kust met als extra training tempo omhoog bij elke stijging. En aangezien op Madeira niets vlak is, ook langs de kust niet, zijn dit veel tempoloopjes. Na zo’n 21 kilometer en ruim 500 hoogtemeters hebben de beentjes een fijne training gehad. Tijd voor onze andere hobby; eten en drinken.
Het was heerlijk
Natuurlijk heb ik in deze korte periode lang niet alles van dit eiland kunnen zien. Maar wat ik heb gezien was meer dan de moeite waard. De natuur, de paadjes, de mensen en het heerlijke eten en drinken. Wat is dit een fantastisch eiland! Een echte aanrader!
Wij sluiten deze bijzondere trip af met een voortreffelijke lunch in een restaurantje in de bergen. Weggestopt en met name bezocht door locals. Proost!
