Lied
Stef Bos schreef een nummer met de titel “Ruimte in mijn hoofd”. Dit nummer gaat voor mij over de enorme hoeveelheid informatie, gebeurtenissen, emoties etcetera die constant op ons afkomen en welke we hebben te verwerken.
“Er komt zoveel op ons af
Elke dag teveel gedoe
Het zoekt een weg naar binnen toe
Er is niet zoveel ruimte in mijn hoofd”
Naast deze vloedgolf aan informatie, gebeurtenissen en emoties vullen de dagen zich met werken, sporten, boodschappen doen, het onderhouden van contacten etcetera. Je staat niet stil en gaat maar door. De dagen, weken en jaren vliegen voorbij. Je knippert met je ogen en het is alweer kerst. Maar wat zou er gebeuren als je niet alleen maar doorgaat? Wat zou er gebeuren als je wel ruimte in je hoofd krijgt?
Even helemaal niets
Zo’n vijf maanden geleden ben ik begonnen aan de periode welke ik mezelf cadeau heb gedaan. Een periode zonder werk, deadlines en vastgestelde planning maar vol uitdagingen, ontdekkingen en ontwikkeling!
Ja, in de afgelopen maanden heb ik van alles ondernomen zoals je in mijn blog kunt lezen. Niet echt stilgezeten dus. Toch heeft mij dit ruimte gegeven in mijn hoofd. Omdat ik de dingen doe die ik leuk vindt, mij energie geven, ontstaat er ruimte. Ruimte om na te denken, te filosoferen en te mijmeren.
Natuurlijk is dit deel van de oefening. Een periode bewust uit de “ratrace” stappen betekent ook dat je bewust kiest voor ruimte in je hoofd. Dat je kiest om na te denken over je leven. Je kiest om te reflecteren en richting wil geven aan je toekomst.
Levensvragen
Als je bewust richting wil geven aan je leven heb je het al snel over levensvragen. Vragen die je helpen om te reflecteren op hoe je je leven nu hebt ingericht. De antwoorden op deze vragen kunnen dan richting bieden voor de toekomst. Zelf vind ik het een wat beladen term. Het klinkt zo groots. Zo onbereikbaar.
Inmiddels betrap ik mezelf erop dat ik, groots of niet, er wel mee bezig ben. Die (levens)vragen.
Een levensvraag die ik mezelf gesteld heb is: Wat kan ik nú doen om meer uit mijn leven te halen om straks met een goed gevoel terug te kunnen kijken en hiermee niet te wachten tot ik met pensioen ben? Het antwoord hierop ben ik nu aan het leven.
Andere voorbeelden van levensvragen zijn onder andere: Wat geeft je leven kleur en wat zou het meer kleur kunnen geven? Hoe zou je herinnerd willen worden? Welke wensen heb je nog? Wat zou je het allerliefst willen bereiken? Wat is er echt belangrijk voor je, en heb je daaraan genoeg tijd besteed en aandacht gegeven?
Confronterend
De ruimte in mijn hoofd vult zich met kleine en grote vragen en antwoorden. Vaak leuk, uitdagend, verhelderend maar soms ook confronterend. Zo ben ik de laatste weken, gevoed door gebeurtenissen en mensen om mij heen, veel bezig geweest met vragen als: Wat als ik een ongeluk krijg en niet meer zelf kan aangeven wat ik wil? Wie beslist er dan over mijn welzijn? Wie gaat er voor mij zorgen als ik daar niet meer zelf toe in staat ben?
Geloof me. Hier wil je niet mee bezig zijn. Het is confronterend en de antwoorden hierop zijn niet pasklaar.
En dan ben je ineens aan het nadenken over een wilsverklaring. Over wie er bij je bankrekening kan als je er zelf niet meer toe in staat bent of hoe je wachtwoorden bereikbaar zijn en voor wie, voor het geval ik ze zelf niet meer weet.
Genoeg om mee aan de slag te gaan.
