Ik heb tegenwoordig niet zoveel meer met tijd. Sterker nog, ik neem alles ruim. Plan ruim en neem daarin ‘de tijd’. Ik laat me niet opjagen. Dit maakt dat ik meer in me op kan nemen, stil kan staan bij wat er gebeurt, wat het met me doet, in het moment kan zijn. Is dit nu luxe of instelling? Ik ga voor het laatste. Toch kan ook ik er niet altijd omheen. Tik tak tik tak…
Onze tijd
Zonnewijzers waren het eerste tijdmeetinstrument. De oudst bekende is van rond 1500 voor Christus. Onze tijd, de uren en minuten, werden bedacht door middeleeuwse astronomen. Zij grepen terug op de Babyloniërs, die telden in zestigtallen in wiskunde en astronomie. Onze seconden, minuten en uren waren geboren.
Tijd, een concept dat diep geworteld is in ons bestaan, vormt de achtergrond van ons dagelijks leven en de essentie van onze ervaringen. Het is echter een fenomeen dat, ondanks zijn alomtegenwoordigheid, moeilijk te bevatten is.
In de moderne samenleving dicteert tijd vaak ons tempo en onze prioriteiten. We meten successen en mislukkingen in termen van tijdlijnen, en de constante drang naar efficiëntie lijkt de waarde van elk moment te vergroten. Nodig, absurd of ligt de waarheid ergens in het midden?
Tik tak tik tak
Seconden, minuten, uren, dagen… in een vastgesteld tempo gaan ze aan ons voorbij. Je kunt ze niet afremmen of versnellen. Het is wat het is.
Op hoe je invulling geeft aan ‘de tijd’ heb je wel invloed. Het is een keuze.
Tijdens een run deze week heb ik veel gedacht aan dat ongrijpbare fenomeen tijd. Of eigenlijk het laten ontbreken ervan. Als ik door de natuur ren, hike of wandel lijkt tijd voor mij niet te bestaan. Tijd maakt dan plaats voor ‘ruimte’, letterlijk en figuurlijk. Ik, mijn omgeving, gevoelens en gedachten zijn dan het enige die op dat moment bestaan. En omdat ik veel op pad ben in de natuur is er voor mij dus veel ‘ruimte’. Een heel bewuste keuze. Mijn levensinstelling.
Natuurlijk is er in mijn leven ook ’tijd’. Ook voor mij gaat de zon op en onder, wisselen seizoenen elkaar af en start er morgen weer een nieuwe dag. Toch is het anders dan een aantal jaren geleden.
In het moment
De eerste ongeveer 45 jaar van mijn leven zijn voorbij gevlogen. Althans zo voelt het. Heerlijke jaren waarin ik veel mooie maar ook moeilijke momenten heb gekend. Sinds een aantal jaren leef ik anders. Ik ben veel meer in het hier en nu, in het moment. Bewuster en intenser. De tijd lijkt voor mij tegenwoordig vaak stil te staan. Dagen lijken langer te duren. Het zal zijn omdat de beleving ervan intenser is.
Is dit nu een luxe of instelling? Ik schreef eerder al dat dit, als je het mij vraagt, instelling is. Een keuze. Niet altijd een makkelijke. Ik laat dingen om in het hier en nu te zijn. Zoek de natuur en de stilte op. Leef bewust en laat mij niet sturen door de tredmolen van het leven. De ratrace. Ik leef vol gas maar trap regelmatig op de rem. Dan sta ik stil, voel en leef nog bewuster.
Deze levensinstelling voedt mijn belangrijkste kernwaarde; vrijheid.
De tijd daagt mij uit
Een te verbeteren tijd… Ja, deze staat. De snelste tijd op de GR11. Mijn aankomende avontuur. Het is niet meer alleen ik, het pad en de elementen; de ‘ruimte’. Nee, er komt een extra dimensie bij: de tijd. Deze extra dimensie is – zoals je weet – onverbiddelijk en niet aan te passen. Voor mij zal dit nog de grootste uitdaging worden. Tijdelijk niet op de rem maar constant vol gas. Bij deze Fastest Known Time-poging staat er dus al die te verbeteren tijd. En zoals het spreekwoord luidt: “De tijd kent geen genade.” Toch past deze extra dimensie in deze fase van mijn leven bij me. Het daagt me uit en dit is een bewuste keuze. Het laat mij buiten mijn comfortzone treden. Brengt me daar waar meer te beleven valt.
Tot dat moment pak ik nog lekker de ‘ruimte’ en geniet intens van de ’tijdloze’ weg er naartoe. Mijn flow.
Mijmeringen.
