Het kriebelt weer
En dan begint het weer te kriebelen. Hoe kan het ook anders! Ik wil weer buitenspelen. Op pad gaan. Zwerven. Mijn trailslofjes uitlaten. En leven uit een rugzak. Ik ben alweer bijna drie weken in Nederland dus de trails beginnen weer te roepen.
Portugal zonder plan
In mijn wens om de komende jaren al trailend en hikend door Europa te trekken heb ik mijn oog voor de komende periode op Portugal, en mogelijk nog een stukje Zuid-Spanje, laten vallen.
Portugal, dat onder andere bekend staat om de gastvrije bevolking, portwijn, schitterende natuur, het heerlijke eten, de (ruige) kust en het vaak mooie weer, trekt mijn aandacht.
Wat heb ik zin om door dit land te zwerven, rennend en hikend over de paadjes te trekken en mezelf te verliezen in prachtig natuurschoon. Kilometers te maken. Af te zien en dus te genieten. Want dat gaat hand-in-hand. Cultuur te snuiven. Nieuwe ontmoetingen te hebben en heerlijk te eten en drinken.
Einde van de wereld
Zoals wel vaker heb ik ook nu niet echt een plan. Ik zal afreizen naar Sagres en dan vanaf de vuurtoren op Kaap Sint Vincent, of op zijn Portugees ‘Cabo de São Vicente’, Portugal intrekken. Naar het noorden of oosten? Ik heb nog géén idee.
Starten dus vanaf ‘het einde van de wereld’. Want zo wordt dit meest Zuidwestelijke punt van Europa ook wel genoemd. Het lijkt mij een bijzonder mooi startpunt voor weer een nieuw avontuur.
Minimalistisch vrij
Net als tijdens mijn trip over de GR11 in de Spaanse Pyreneeën gaat ook nu alleen het hoogstnoodzakelijke mee. Weer lekker een tijdje leven uit een rugzak van 26 liter. Geen luxe dus en daardoor extra vrij!
Maar voordat ik ga, eerst nog wat afspraken, klusjes, borrels en feestjes. Heel vervelend allemaal 🤪. Over zo’n twee weken gaan de rugzak weer om en de trailslofjes aan voor een nieuw avontuur.
Ga je me volgen? Ook tijdens deze trip zal ik op mijn blog weer schrijven over mijn belevenissen.