“Hoe train jij voor het beklimmen van 282 Schotse Munro’s?”. Deze vraag wordt mij vaak gesteld. En niet zo gek, want hoe train je voor iets dat je nog nooit hebt gedaan? Iets dat zo groots is als het beklimmen van 282 Schotse bergen in een relatief korte periode. Trainen voor het onbekende. Voor een groots avontuur. Hoe doe je dat?
De Pipi in mij
“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.”. Een quote waarvan de meeste mensen denken dat hij van Pippi Langkous komt. Op de officiële website van Astrid Lindgren, de schrijfster van Pippi Langkous, staat dat het niet zo is. Bij de Veel Gestelde Vragen staat onder het kopje ‘Populaire verkeerde quotes’ dat deze allerberoemdste quote van Pippi, helemaal niet van haar is.
‘Deze quote wordt heel vaak toegeschreven aan Pippi Langkous, maar Lindgren heeft die zin nooit geschreven en er is geen bekende bronvermelding naar’, zo luidt de verklaring.
Voor mij staat deze quote voor onbevangenheid, voor gewoon doen zonder de uitkomst te weten en voor je niet laten tegenhouden door gebrek aan zelfvertrouwen. De Pippi in mij begint ook op deze manier aan dit avontuur. Ik zorg er wel voor dat de basis solide is.
282 peaks
De Munro’s zijn een reeks van 282 bergen in Schotland met een hoogte van meer dan 914 meter (3000 voet). De hoogste Munro is de Ben Nevis. De top van deze berg bevindt zich op 1.344 m. De lijst met Munro’s werd voor het eerst gepubliceerd in 1891 door Sir Hugh Munro, een Schotse bergbeklimmer die deze bergen in Schotland gedurende zijn leven bestudeerde.
De Munro’s zijn een populaire bestemming voor bergbeklimmers en wandelaars uit de hele wereld. Velen nemen de uitdaging aan om alle 282 Munro’s te beklimmen, een prestatie die bekend staat als “Munro bagging”. Dit is een uitdagende onderneming die, zoals je vaak kunt teruglezen, veel tijd, training en toewijding vereist. De meesten doen er gemiddeld tien jaar over om ze allemaal te beklimmen.
De Munro’s bevinden zich voornamelijk in de Schotse Hooglanden en bieden prachtige uitzichten op de omringende landschappen. Veel Munro’s zijn ook verbonden met andere bergen, waardoor wandelaars een aantal van de bergen in één wandeling kunnen beklimmen.
De Munro’s zijn een belangrijk onderdeel van de Schotse cultuur en bieden een unieke ervaring voor degenen die de uitdaging aangaan om ze te beklimmen.
Een solide basis
Trainen voor het onbekende blijft lastig. Eigenlijk is het niet te doen. Je hebt het tenslotte nog nooit gedaan en in dit geval willen Jan Fokke en ik het ook nog eens gaan doen in vier maanden. Dus vele malen sneller dan de gemiddelde Munroist.
Voor een marathon kun je specifiek trainen. Er zijn tal van schema’s voor die je kunt volgen, de afstand ligt vast en je bent er binnen een aantal uren mee klaar. Zo anders is het als het gaat om 282 bergen, 4.500 kilometer en zo’n 200.000 hoogtemeters. Hang daar maar eens een trainingsschema aan.
Volgens mij is het vooral van belang dat je fit bent. Dat je zowel mentaal als fysiek een solide basis hebt. Ik bereid me voor door ’time on feet’ te maken; door bijna dagelijks te trailen en/of te wandelen in alle weersomstandigheden. Mijzelf niet te dik aan te kleden zodat mijn lijf went aan koude en regen en ik zo fysieke hardheid train. Maar ook lopen met volle bepakking, en als ik geen zin meer heb toch nog even een extra rondje maken of heuveltje pakken zodat ik de mentale hardheid ook train.
Naast het buitenspelen is het ook van belang op de juiste momenten rust te pakken, goed te eten en voldoende uren te slapen. Herstel en een gebalanceerde verhouding tussen activiteit en rust is een belangrijk deel van een goede voorbereiding. Je wil tenslotte getraind en fit aan de start staan. Niet overtraind en moe.
Dus op de vraag “Hoe train jij voor het beklimmen van 282 Schotse Munro’s?”, kan ik je geen eenduidig antwoord geven. Ik heb het tenslotte nog nooit gedaan. Vraag het me na dit avontuur. Misschien heb ik dan het antwoord voor je.
Meer weten over dit nieuwe avontuur? Kijk dan maar eens op Munro-missie.
