Muggia – nabij Triëst – ligt nog in slaap wanneer ik de stad verlaat. De zee achter me, het Alpengebergte voor me. De lucht is dik en lichtoranje, het asfalt ademt warmte van de vorige dag. Het is juni, maar…
Read More
Gewoon doen. Het klinkt zo simpel. En dat is het ook.
Als je wilt dat er dingen veranderen, is het tijd om iets te doen. Doen is eng, spannend, nieuw, opwindend en leerzaam. Daag jezelf uit. Spring in het diepe. Neem een beslissing en ga!
Ga gewoon doen. Voor je het weet heb je iets in handen waar je trots op kunt zijn.
En hoe het ook loopt, je zult groeien als mens. Je zult iets teweeg brengen in jouw eigen leven en in de levens van anderen. Inspireer, motiveer. Ga doen!
Voor mij is het mijn levensmotto. Niet meer twijfelen, lang nadenken of allerlei excuses zoeken. Wees daadkrachtig en ga ‘Gewoon doen!’
Muggia – nabij Triëst – ligt nog in slaap wanneer ik de stad verlaat. De zee achter me, het Alpengebergte voor me. De lucht is dik en lichtoranje, het asfalt ademt warmte van de vorige dag. Het is juni, maar…
Read MoreDe ochtend begint — zoals haast elke ochtend — zonder wekker. De zon druppelt door het bladerdak boven mijn hoofd, vogels zingen alsof ze de tijd hebben uitgevonden en ik, ik kijk liggend in mijn slaapzak vanuit mijn tent naar…
Read MoreDe zon klimt boven het gebergte, terwijl ik mijn veters strak trek. Mijn rugzak is lichter dan ooit. Niet omdat ik minder meedraag, maar omdat ik mezelf opnieuw leer dragen. Hier in de Toscaans-Emiliaanse Apennijnen Italië, rond de bossen van…
Read MoreEr zijn dagen dat ik wakker word met een knoop in mijn maag. Niet van angst, maar van beweging. Iets in mij wil vooruit. Geen idee waarheen, geen plan, geen garantie. Alleen een verlangen dat klopt, klopt, klopt — als…
Read MoreDe zomer zal nog jong zijn wanneer ik mijn voeten zal zetten in het warme stof van Muggia bij Triëst. De zee zal achter me schitteren, ik zal vooruit kijken. Voor me zullen de contouren opdoemen van een ander universum.…
Read MoreSinds ik mijn Fastest Known Time (FKT) liep op de Camino del Norte is daar volop aandacht voor geweest. Kranten, online-media, radio, felicitaties maar ook ‘nieuwsgierige’ vragen over mijn Camino del Norte avontuur. Hoe bereid je je voor? Waar slaap…
Read MoreIk zit op een bankje in het Goffertpark in Nijmegen. De bomen staan wijd uit elkaar, oud en vertrouwd, alsof ze me al jaren kennen. De geur van gras en vochtige aarde hangt in de lucht. Het leven om me…
Read MoreDe ochtend ruikt naar dennen, nat gras en avontuur. Mijn schoenen zijn vochtig van de dauw, mijn adem wit in de koelte van de lente. De rugzak licht, het hart zwaar van verlangen. Ik ben onderweg. Honderden kilometers liggen voor…
Read MoreZondagochtend 30 maart. De zon schuift langzaam boven de horizon en kleurt de baai van Irun goud. Het is warm voor het seizoen. De lucht ruikt naar zout en lente. De eerste vogels zingen hun lied over de grens tussen…
Read MoreDe oceaan ruist in gedachten achter me. De geur van zout en wier hangt zwaar in de lucht. Voor me kronkelt de Camino del Norte langs de kliffen, een pad dat pelgrims al eeuwenlang naar Santiago de Compostela leidt. Maar…
Read MoreDe lucht boven de Dordogne gloeit zacht oranje terwijl de ochtend langzaam ontwaakt. Dauw ligt als een zilveren sluier over de velden, de bomen werpen lange schaduwen over de weg. Ik ren. Mijn voeten raken het gravel in een ritme…
Read MoreDe eerste stap voelt als een vonk. Een kleine schok door mijn lijf, niet van vermoeidheid maar van opwinding. Ik zet af, voel de lichtere rugzak op mijn rug en val in een ritme dat zowel vertrouwd als nieuw is.…
Read MoreHet is de eerste zondag in maart en de lucht boven Limoges is helder en fris. De winter heeft zich teruggetrokken in de schaduw van de steegjes. De zon durft al voorzichtig over de daken te gluren. Ik wandel door…
Read MoreDe zon kruipt loom over de horizon en schildert de wereld in tinten van goud en koper. Mijn voeten voelen de kou van de ochtend, de vochtige aarde onder mij als een stille herinnering dat ik besta. Hier, nu. Ik…
Read More“Wat betekent het woord ‘stem’ allemaal voor jou? Wat roept dit woord op als je kijkt naar je eigen levensverhaal?” Deze vragen werden mij recentelijk gesteld. Mooie vragen die ik laat resoneren. Mijmer je met me mee? ‘Stem’ Het is…
Read MoreDe zon speelt met de schaduwen van de bomen terwijl ik over een zacht slingerend pad door het Zuid-Franse landschap trek. Het is half februari, maar de lente heeft zich al aangekondigd. De dagen van mist, regen en kou lijken…
Read MoreDe regen is niet zomaar regen. Ze is een aanwezigheid, een metgezel, een fluistering in de lucht die me omhelst en niet loslaat. Dikke druppels kletteren op de aarde, spatten op mijn jas, kruipen via de opening bij mijn gezicht…
Read MoreElke voorbijganger die ik passeer, elk gezicht dat vluchtig opduikt in mijn blikveld, draagt een onzichtbare wereld met zich mee. Een leven dat net zo vol en gelaagd is als het mijne, met dromen, zorgen, liefdes en herinneringen. Maar de…
Read MoreMist. Dagenlang is ze mijn metgezel. Ze hangt laag over de velden, leunt tegen de stammen van de bomen, druppelt traag van de kale takken. Ze verstikt het uitzicht, dempt elk geluid. Mijn wereld is ingekapseld in grijs. Alle ingrediënten…
Read MoreEerder schreef ik: ‘Frankrijk heeft mij positief verrast. Ze is mooi, uitdagend en heeft me uitgenodigd haar te gaan ontdekken.’ Een uitnodiging die ik heb aanvaard en met beide handen heb aangepakt. Ik vervolg mijn Quest over de paden van…
Read MoreDe lucht is kristalhelder op deze vroege ochtend, de eerste dag van februari. Het is winter in Frankrijk, maar vandaag schijnt de zon voor de eerste keer volop. Ze heeft gewonnen van de wolken. Laat de rijp glinsteren op de…
Read MoreDe grens is stil. Geen slagboom, geen douanepost, alleen de Moezel die zich nonchalant door het landschap slingert en her en der borden die je vertellen welke grens je passeert en je welkom heten in het betreffende land. Het voelt…
Read MoreDe mist hangt als een dikke deken over het landschap. Alles lijkt te verdwijnen in de grijze leegte die zich uitstrekt tot ver voorbij de horizon. Ik loop, loop over the Way of Saint James. Mijn adem kringelt in kleine…
Read More“Het is geen onrust of poging om iets te ontvluchten, zoals door sommigen gedacht wordt. Dit is een keuze, mijn keuze. Een bewuste beslissing, gemaakt met een helder hoofd en een rustig hart. Ik heb mijn huis verkocht, afscheid genomen…
Read MoreDe wereld lijkt stil te staan. Een dikke laag sneeuw bedekt alles om me heen, dempt elk geluid en vervaagt de grenzen tussen land en lucht. Alsof ik door een droom loop. Elke stap voert mij verder in een tijdloos,…
Read MoreHet is de avond van 1 januari 2025 als ik alleen, half liggend op een eenpersoonsmatras, op de grond in een nagenoeg lege woonkamer naar de tv zit te staren. Ik zie de bewegende beelden, binnen komen ze niet. Morgen…
Read MoreIn een wereld waar agenda’s strakker zijn dan ooit, waar prestatiedrang en deadlines de klok dicteren, leeft ergens een nomade. Geen vaste woonplaats, geen vastomlijnde doelen maar een onstilbare drang om te bewegen, te ontdekken en te leven met wat…
Read MoreEen waslijst aan mitsen en maren, beren op de weg. Wij als mens zijn heel goed in het opwerpen van allerlei obstakels. Voor onszelf of door anderen. Vaak hoor ik vertellen over grootse dromen, doelen en uitdagingen. En als ik…
Read MoreOp 2 januari a.s. verlaat ik mijn woning, een plek vol herinneringen en verhalen. Op die dag zal ik de sleutels overdragen aan de nieuwe bewoners. Vreemd, spannend, bevrijdend. Alles wat ik heb opgebouwd, laat ik nu achter me. De…
Read More